Dag 35. Medical project en ALC*nieuw (15 aug)
Blijf op de hoogte en volg Marije
15 Augustus 2013 | Zambia, Livingstone
Samen met Olivia, Gary en Frances, de caregiver, vertrok ik vanmorgen naar de wijk Libuyu voor Home Based Care. Dit is bij de mensen thuis langs gaan voor eerste zorg en eventuele doorverwijzingen naar de kliniek. Frances was een ontzettend aardige beleefde man en sprak goed Engels. Vanaf het punt waar we werden afgezet was het nog een half uur lopen naar het eerste huis. Daar zaten een aantal patiënten op ons te wachten. Veel van hen gaven aan hoofdpijn te hebben en pijn op de borst. Ze bleken erg zwaar werk te doen, stenen kapot bikken in kleine stukjes. Wij denken dat een deel van de klachten daar vandaan komt. Verder hoor je vaak dat ze geen eetlust hebben, daarvoor krijgen ze dan multivitaminen. Ik nam bij deze eerste patiënten steeds de vitals (temperatuur en bloeddruk) op. Ik vind dat nog erg leuk om te doen, de anderen zijn daar al een beetje op uitgekeken heb ik het idee. Er was één meisje die ons iets meer zorgen baarde. Ze had een paar keer diarree met bloed gehad. We hebben haar doorgestuurd naar de kliniek en verder ORS en multivitaminen gegeven. Het meisje kon niet lopen. Na precies een uur liepen we zo’n 10 minuten verder naar het volgende ‘huis’. Ook hier zaten weer heel wat patiënten op ons te wachten en er kwamen er steeds meer bij. Ook hier zagen we weer pijn in benen, armen etc. van het harde werken. Verder een vermoeden dat iemand misschien staar heeft en haar doorverwezen naar een kliniek. Er was ook een spastisch meisje, ze leek 8, maar bleek 16 te zijn. Ze at en dronk weinig, dus gaven we multivitaminen, maar meer konden we ook niet doen. Het meest bijzondere geval van de ochtend was een man die op 16 maart dit jaar was aangevallen door een krokodil. Bij werken en lopen had hij last zijn arm en been. De wonden waren wel netjes geheel ondanks infecties. Verder af hij aan hartkloppingen te hebben, daar ging weer een verwijsbriefje. Ook veel kinderen doorverwezen naar de kliniek, want daar kunnen/mogen wij over het algemeen niet zoveel mee. Bij thuiskomst kon ik meteen weer in het busje stappen want ik moest, net als Barbara, naar de immigratiedienst voor het verlengen van mijn visum. Het was een beetje vaag, want eigenlijk was ons visum tot 20 augustus geldig, maar bij de grens van Botswana hebben ze een foutje gemaakt en i.p.v. 30 dagen 40 dagen gegeven. We hadden dus een visum tot 30 augustus en vertrekken op 26 augustus. Op zich goed dus, maar we moesten even checken of het geen problemen zou opleveren. Dat is gelukkig niet zo, ze hebben daar een foutje gemaakt, maar het was verder geen probleem en na 5 min stonden we alweer buiten.
’s Middags ALC*n met Noortje, Berton en Shalley. Met Noortje nam ik bij de gevorderde groep een toets af, wij hoefden dus niet veel te doen. Berton en Shalley gaven les aan de beginners. Wij schreven de vragen op het bord, beantwoorden eventuele vragen en kregen ze een kort woorddictee. Aan het eind moesten ze een Curriculum Vitae proberen in te vullen. Terug bij de lodge snel gaan douchen voordat het donker werd (licht deed het nog niet) en spullen vast wat inpakken voor Bovu Island. Daarna de braai en nog geprobeerd op internet te komen om blogs en foto’s te plaatsen. De komende dagen gaat dat niet lukken, want ik vertrek morgenmiddag tot zondagmiddag met Barbara naar Bovu Island! Ontzettend veel zin in een weekendje rust, relaxen en een prachtige omgeving. Referenties zijn erg goed las en hoorde ik. De rest van de groep gaat naar Chobe safaripark, wij zijn daar het eerste weekend al geweest. Morgenochtend nog wel naar Dambwa Clinic, hopelijk staat er babywegen op het programma, dat zou erg gaaf zijn.
-
15 Augustus 2013 - 21:23
Janny Vokkert:
Marije, het is zo leukemia om jou belevenissen te lezen.
Wat een ervaring voor je.
Bij thuiskomst zal er een tijd overheen gaan voordat het Hollandse leven weer gewoon voor je is.
Ik wacht op je volgende verslag. ( net zo leuk als een boek lezen ) -
19 Augustus 2013 - 22:22
Marije Melaard:
Af en toe duizelt het me bij het lezen van je verslagen. Je wordt of bent al een echte duizendpoot. Van alle markten thuis en overal inzetbaar. Fijn als je met eigenlijk zulke beperkte middelen zoveel voor mensen kunt doen. Het belangrijkste, zo is mijn indruk, is dat je mensen het gevoel geeft dat ze niet vergeten worden, dat er iemand is die naar ze omkijkt, waar ze met hun problemen terecht kunnen. Maar hopen dat de stroom jonge enthousiaste vrijwilligers onuitputtelijk is.
papa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley