Dag 41. Medical project en Artclub (21 aug)

Vandaag met Elly naar Linda clinic geweest, een kleine kliniek. Uiteraard ook hier de wachtkamer, dossierkamer en behandelkamer in één kleine ruimte. Er zaten al aardig wat mensen te wachten, maar het was gelukkig niet zo druk als in de Dambwa clinic van vorige week. Elly noteerde de gegevens en ik nam de vitals op. Na ruim en half uur doorwerken werd het wat rustiger. Buiten waren ze baby’s aan het wegen, dus daar gekeken of we konden helpen. Helaas waren er al veel andere mensen aanwezig en liepen er ondertussen weer andere patiënten de wachtkamer binnen. Elly en ik zijn dus maar weer naar binnen gegaan en om 10.00 wisselden Elly en ik van taak. Ik had nog nooit in zo’n boek gewerkt waarin de naam, adres etc. genoteerd worden en ook geen nummers uitgedeeld aan nieuwe patiënten. Het duurde dan ook even voordat ik het goed door had en wat sneller kon werken. Na een uurtje zat onze tijd er weer op en hadden we 32 volwassenen en 22 kinderen gezien. Verder niet echt iets schokkends, zoals altijd in de clinic tot nu toe. Vandaag alleen een man met een hondenbeet in zijn hand en er was een jongetje dat over moest geven in de wachtruimte.

Toen we terug kwamen van het ochtend programma kreeg ik heel goed nieuws van Janet. Vorige week waren we bij het Old People Home en zagen we een man die door het gif van een cobra blind was geworden. Hij vond dit vreselijk en was al enkele weken aan het wachten op een oogarts die maar niet terug naar het ziekenhuis kwam. We wisten dat hij eind vorige week een afspraak had staan, en wat bleek, hij is dit weekend nog geopereerd en kan nu weer zien! Janet vertelde hoe blij hij was, hoe hij daar over het terrein liep en danste. Kijk en daar doe je het nou voor, dat ene verhaal, die impact van het extra aandringen naar het ziekenhuis te gaan of een verwijzing te schrijven op het leven van zo’n lieve oude man en dan met zo’n afloop, fantastisch.
Na de lunch gezellig een tijdje met Zara, Rebecca, Helen, Henri en Anne in de zon gelegen en gezwommen. Eindelijk wat meer mensen die dit leuk vinden. De meeste mensen hangen hier maar een beetje in de schaduw op de banken tijdens onze pauze en ik ben/was vaak één van de weinigen die in de zon ging liggen. En dan zeggen dat ik zo bruin ben (wat ook wel mee valt)…tja dat komt van de zon, niet van de schaduw. Het was in ieder geval erg gezellig en aangezien Rebecca, Anne, Zara en Jeanine gisteren onze Artclub al hadden voorbereid waren we om 13.30 zo klaar met het inpakken van onze spullen. We gingen naar de school Linda om daar eenden te gaan maken met behulp van wc-papier rollen. Het zag er echt super leuk uit en ook totaal niet ingewikkeld. Er kwamen maar een stuk of 12 kinderen opdagen, maar dat was eigenlijk wel fijn. Zo kun je alles veel rustiger aan doen, meer aandacht geven en we konden zelfs ook een eigen eend maken, haha. De kinderen kleurden eerst alle delen mooi in en daarna konden ze het in elkaar schuiven of plakken. Natuurlijk wilde iedereen weer op de foto en hebben we nog een mooie groepsfoto gemaakt al roepend: kwak, kwak, kwak, We hadden nog tijd over, dus vouwden nog wat vliegtuigen, waar ze zich buiten weer een tijdje mee konden vermaken. Het laatste kwartier zongen we het lied ‘hoofd, schouders knie en teen’ en speelden we ‘Annemaria Koekoek’. Het was echt een super leuke en gezellige middag, zowel voor en met de kinderen als met de leuke groep vrijwilligers.
Bij thuiskomst met een groep naar een andere lodge gelopen waar ze ook internet verkopen, aangezien het hier weer eens uitverkocht was. Onderweg en later bij de lodge een tijd met Anne (België) gekletst. Toch wel heel fijn om je af en toe te uiten in je eigen taal en we hebben veel gesproken over de impact die je wel of niet denkt te hebben. Voor Anne voelt dat nu (nog) niet zo. Verder over andere dingen gesproken die je bijvoorbeeld tegenvallen, het gedrag van mensen etc. Even uitspreken wat je dwars zit kan soms zo opluchten, ik hoop dat dat ook voor Anne geldt. Op zo’n moment voelt het fijn voor mij dat je hier al enkele weken bent en zelf ook door zo’n fase bent gegaan, dan kun je daar hopelijk een ander mee helpen. Ik zit op dit moment erg goed in mijn vel. Impact heb je hier zeker, maar je moet het op hele kleine schaal bekijken en groepsvorming, drink- en feestgedrag etc., tja dat zie je hier helaas ook gebeuren. Soms kun je je dat niet voorstellen, je denkt toch dat mensen hier voor een andere rede zijn, maar ja het is niet anders en ik probeer in ieder geval gewoon mezelf te blijven en niet met ‘de groep’ mee te gaan. Dat doe ik in Nederland ook niet, dus waarom hier wel.
Tijdens en na het avondeten, een heerlijke curry, weer ontzettend veel lol gehad. Eén van de Zwitserse meisjes had een woordenboek Duits/Engels bij zich. John, een Brit, ging proberen om woorden in het Duits correct uit te spreken en Vanessa moest dan later proberen de Engelse vertaling te geven. Vooral het correct uitspreken was soms hilarisch, al moet ik zeggen dat hij het echt niet slecht deed. Na een lekkere douch en een warme chocomelk(!) met dank aan Helen, had ik nog alle tijd voor mijn blog. ’s Avonds nog een film gekeken met een groepje anderen en uiteraard weer niet te laat naar bed.

Morgen ga ik weer op Home Based Care, super veel zin in. Dit vind ik echt het meest indrukwekkendst en interessantst en het geeft je het meeste het gevoel dat je echt iets kunt betekenen. ’s Middags heb ik Adult Literacy *new. Vorige week had ik dit samen met Noortje, maar toen moesten ze alleen een examen maken. Nu zal ik waarschijnlijk echt een les moeten geven, ik ben benieuwd.