Dag 3. Paracas reservaat (16 juli)

Vandaag stonden we al vroeg op en ontbeten we buiten bij het zwembad van ons hostel. Het is de dag waarop de boottocht naar Islas Ballestas en de tour naar het Paracas reservaat op de planning staan. In de ochtend werden we opgehaald en liepen we naar de baai waar de boottocht zou vertrekken. Helaas was de zee te ruw vandaag en ging deze excursie niet door. Plan B: onze bustickets voor morgen worden omgeboekt waardoor we donderdagochtend nog tijd hebben voor de boottocht, top! Gelukkig kon de excursie naar het reservaat wel doorgaan, al liep dit ook niet helemaal zoals verwacht. Er moest nog getankt worden, prima dus op in de bus naar het tankstation. Wat bleek, het tankstation had geen benzine meer haha. Dus hup, wij in een andere bus en toen kon de trip toch echt beginnen.

Het reservaat was erg indrukwekkend, meer dan 335.000 hectare groot en er schijnen in totaal ruim 1500 diersoorten te zijn. Het beschermde gebied bestaat uit zo’n 60% oceaan en 40% land (woestijn). Enorme zandbulten en uitgestrekte zandvlaktes tot zover je kunt kijken, wegen die van zout zijn gemaakt en grote golven die tegen de rotsen slaan. Vroeger was het zeker geen woestijn, dit blijkt uit de mooie schelpen die alleen voorkomen in een meer tropisch klimaat, nu te zien in de vorm van fossielen. Gezien de enorme grote van het reservaat, je kunt je er 3-5 dagen prima vermaken, hebben we een aantal mooie plekken bezocht. We stopten onder andere bij Playa de Roja, die zijn naam dankt aan het rode zand (ijzeroxide van de bergen ernaast) hier heb je een weids uitzicht over de Stille oceaan. Playa de Supay (demon), doet zijn naam eer aan door de verraderlijke rotsen die onder het wateroppervlakte liggen welke gecombineerd met zo’n 6 meter hoge golven al veel slachtoffers heeft gemaakt. Interessant is ook dat de verschillende diersoorten samenwerken om te overleven. Zo helpen de vossen en vogels elkaar bij het prooivangen: de vogels signaleren de prooi, de vos valt aan en samen kunnen ze de buit verdelen. Bij Playa Yumaque (samenvoeging van de woorden alg en hand) werd vroeger door vissers alg verzameld, dit was de enige plek waar we zelf ook bij het water konden komen. Zoals jullie merken hadden we een gids bij ons die heel veel over het gebied kon vertellen. Vele foto’s later kwamen we rond de middag weer aan in het centrum van Paracas. De middag hebben we besteed aan een strandwandeling, waarbij we gigantische hoeveelheden sterk ruikend alg tegenkwamen, weer hebben genoten van de grote hoeveelheid pelikanen in de zee en op het strand en chocoladecrêpes bij een restaurantje hebben gegeten. Het uitzicht op zee, de zon die sterk begint te schijnen, fleurige kraampjes… wat een vakantiegevoel! De zon brak zo sterk door dat Marije het aandurfde om in bikini aan het zwembad te zitten. Met nog veel meer mooie dagen in het vooruitzicht is het vast niet voorbarig om te concluderen dat deze vakantie er eentje is die we ons nog lang zullen herinneren. Aan het eind van de middag zagen we nog net de zon prachtig onder gaan en zijn we vervolgens lekker gaan eten in één van de restaurantjes. Dat de taal af en toe toch zorgt voor misverstanden bleek ook vanavond. We hadden beide vis met patat en salade besteld, maar er werd er maar één geserveerd. Ach, dan eten we samen wel eerst dat bord leeg. De serveersters heeft zich vele malen verontschuldigd en 10 minuten later kregen we ook ons tweede bord.

Morgen vertrekken we na de boottocht naar de volgende stad, Ica en de oase Huacachina, een uurtje rijden vanaf Paracas. Daar staat ons aan het eind van de middag ook nog een gave activiteit te wachten. Vanavond was het dus weer tijd voor ‘de grote inpaktruc’ (aldus Yvonne), want alle spullen moeten wel weer mee in de koffers.