Dag 6. Nascalijnen en Chauchille (19-7)

Vandaag begonnen we de dag met een heerlijk ontbijt. Omelet, kaas, ham, verschillende soorten fruit, sapjes, echte koffie en ook Coca thee. Rond half 10 moesten we gereedstaan voor de vlucht over de Nascalijnen. Bleek dat de agency ons verkeerd had geïnformeerd en dat we al om half 9 met de taxi moesten, gelukkig werd er eventjes op ons gewacht. In het taxibusje ontmoetten we drie leuke Engelse meiden. Een van hen reisde onze route in omgekeerde volgorde en gaf ons nog tips voor excursies en leuke plekken die we nog aan konden doen.
De Nascalijnen zijn geogliefen, tekeningen in het zand, die waarschijnlijk tussen 200 voor en 600 na Christus zijn gemaakt door de Nasca indianen. De lijnen vormen tientallen dieren (bijv. een kolibri, condor, papegaai, aap, orka enz.) en honderden geometrische vormen en zijn in een van de droogste gebieden op aarde waar het ook nog eens vrijwel windstil is goed bewaard gebleven. Hoe de figuren van soms wel 300 meter lang zo netjes en strak gemaakt zijn is nog steeds een vraag. Een van de figuren en lijnen zijn kilometers lang.
We gingen met vier personen en twee piloten in het vliegtuigje. De piloot liet het vliegtuig praktisch 90 graden overhellen naar links en rechts om beide kanten een mooi uitzicht over de figuren te geven. Marije kreeg het hierdoor wel even een flashback naar de boottocht naar de Islas Ballestas eilanden, maar gelukkig hield zij en ook de rest van het vliegtuig “het droog”. Het was een mooie ervaring; het uitzicht in het algemeen was prachtig en ook de Nascalijnen zijn bijzonder. Helaas konden we ze niet allemaal even duidelijk herkennen door een te ongelijke/te lichte ondergrond of omdat het figuur zelf niet zo groot was. Na een half uurtje stonden we weer veilig aan de grond en opnieuw een ervaring rijker.

Terug bij het hotel zijn we verschillende agency’s lang gegaan, op zoek naar een leuke en goedkope excursie voor die middag (we blijven tenslotte Hollanders). Uiteindelijk hebben we een excursie naar de mummiebegraafplaats Chauchilla geboekt voor het einde van de middag. De resterende tijd hebben we prima besteed door lekkere wafels met ijs en fruit te eten en in de zon/hangmat bij het zwembad te liggen. Om 15.30 stapten we in het busje waar we een Belgisch gezin ontmoetten en de hele weg gezellig mee hebben zitten kletsen over de reis, school, studie etc. Op de weg naar Chauchilla waande Marije zich even weer in Afrika; in een wat gammel busje op een klapstoeltje, rijdend over zand/hobbelwegen in een droog landschap met her en der wat prachtige bomen en planten. Alleen de bergen zijn hier in Peru hoger. Onze gids was zeer toegewijd, hij sprak enorm enthousiast over de graven en hun geschiedenis. Zo werden de mensen allemaal met hun hoofd naar het oosten begraven. Niet omdat, zoals vaak verteld wordt, de zon opkomt in het oosten maar omdat het Amazonegebied ten oosten ligt (dit is de plek waar het meest schaarse goed in de woestijn, water, vandaan komt). De mummies hebben veelal lang haar, hoe langer het haar hoe hoger de status van de desbetreffende persoon. Kapsalons zullen toentertijd waarschijnlijk niet in elk dorp te vinden zijn geweest. Het mummificeren was een manier om de dode nog “tastbaar” te hebben, hun geest leeft namelijk door in het hiernamaals maar het contact wordt zo behouden. Hierdoor kan je makkelijker met de overledenen praten en ze om raad vragen. De mummies, maar vooral ook de natuur eromheen waren behoorlijk indrukwekkend en het verhaal erachter zeer interessant om te horen.

Op de terugweg reden we langs een traditionele Nascaanse pottenbakkerij waar we ook weer veel en enthousiaste uitleg kregen. Zo leerden we dat de Nasca keramiek een stuk geavanceerder is dan die van de Inca’s, zo heeft eerstgenoemde wel zo’n 14 kleuren tov een stuk of 5 bij het Inca keramiek. Ook is het lichter en sterker. Er is veel keramiek teruggevonden in de graven, ook wij mochten de stukken vasthouden. Hoewel Ikea en Wedgewood servies het goed doet, dit keramiek zag er zelfs na 2000 jaar top uit! Het schilderen werd gedaan met kwastjes van babyhaar, dit was namelijk het meest fijne en goedkope materiaal. Er waren zelf muziekinstrumenten (zoals een panfluit en djembe) van keramiek. Al met al hebben we bijna 3 uur lang genoten van alles wat we zagen en vooral hoorden. Niet onbelangrijk, we kregen te horen dat je Nasca niet met een Z maar met een S schrijft, zoals de inheemse taal Quechua dit uitspreekt (alhoewel, soms wordt de Z in geschiedenisboeken gebruikt om goed het verschil te duiden tussen de oude Nazca’s en de huidige Nasca’s). Zelfs de overheid en buitenlanders zijn hier niet correct/consistent in.

We zijn vervolgens zo in het restaurant van het hotel aangeschoven en hebben daar heerlijk gegeten. Wel hebben we enorm gelachen toen we voor de letterlijk 7e keer iets bestelden wat niet beschikbaar bleek te zijn, maar wel op de kaart stond (vandaag was dat vis).
Aan het eind van de avond hebben we ons letterlijk opgefrist. Aangezien we ’s middags al moesten uitchecken konden we niet meer op onze kamer een douche nemen. ‘Gelukkig’ was er buiten ook een hokje met douche aanwezig. Helaas ontdekte Marije al snel dat deze douche enkel koud water leverde! Maar met wat aanwijzingen van Marije hebben we het beide wel overleeft.
Vanavond nemen we de nachtbus naar Arequipa. We hopen dat we een beetje kunnen slapen in onze luxe slaapstoelen.