Dag 15. Cusco, ruïne tour (28-7)

Vandaag konden we eens heerlijk uitslapen, rond een uur of 8 ging de wekker af. Twee stappen uit onze kamer en we staan in de ontbijtruimte, ideaal. Hierna ging Marije douchen, of althans een poging wagen… Bleek dat onze bad/douche combinatie niet helemaal goed werkte dus het feest ging helaas niet door. We hebben onze was ingeleverd en zijn richting het centrum gegaan, 10 minuutjes lopen in de heerlijk warme zon. Hier hebben we wat boodschappen gedaan en hebben we bij een restaurantje nog wat gedronken, we moesten toch nog even wachten tot onze tour zou beginnen. Om kwart over 2 vertrokken we met een groep onder leiding van een perfect Engels sprekende gids richting Qorikancha, de belangrijkste tempel binnen het Incarijk die gewijd is aan Inti de god van de zon. Aangezien Cusco de hoofdstad van het Incarijk was staan hier veel gebouwen uit dit tijdperk. Wat gelijk opvalt, naast de grote hoeveelheid toeristen, zijn de bijzondere muren. De Inca’s maakten hun muren door enorme stenen perfect op elkaar aan te laten sluiten, dus zonder het gebruik van voegmiddel. Daarnaast zie je sommige hoekstenen die uit wel meer dan 10 vlakken bestaan, volledig gemaakt uit 1 grote steen. De zonnetuin wordt nu bezet door mensen die liggend in het gras genieten van de zon. Oorspronkelijk stond deze tuin vol met, ongelooflijk maar waar, gouden beelden van mannen, vrouwen en kinderen. Ook stonden er bomen van goud op ware grootte. En een groot deel ervan was ook nog eens massief in plaats van bladgoud. En je raad het al, de Spanjaarden kolonialiseerden het gebied en smolten alles om. Daarnaast werden ook veel muren gesloopt om van de stenen huizen te maken. Wanneer je vroeger een gebied veroverde is het een logische actie, maar wanneer je er nu op terugkijkt is het te gek voor woorden. Inti Raymi, het feest van de zon, is een grote happening in de stad en wordt jaarlijks op 24 juni nog steeds groots gevierd. Er worden ruim 700 acteurs op de been gebracht om de moderne vertolking te presenteren. Na de rondleiding vertrokken we per bus naar Q’enqo, wat labyrint of zigzag betekent. Dit is een enorme kalkstenen rots, gesneden met symbolische figuren en zigzaggende kanalen waar lamabloed (incidenteel van een mens) werd geofferd of 'chicha' (lokale maïs bier). Het hoogtepunt zijn de grotten en tunnels onder de grote stenen, waar vroeger mummies werden geborgen. Er waren op deze plek grote groepen toeristen, dus we zijn vrij snel naar ons volgende punt vertrokken: Puka Pukara. Dit was vroeger een checkpoint voor mensen die Cusco wilden binnenkomen, bijvoorbeeld via de Incatrail die hier loopt. Heel veel meer dan wat stenen muren was hier niet te zien. Wel had je een prachtig uitzicht over de stad en de bergen. De lucht was ook behoorlijk aan het betrekken, wat heel bijzondere plaatjes opleverde. We stopten hier dan ook enkel voor wat foto’s. Vervolgens reden we verder naar Tambomachay, één van de favoriete rustplaatsen van de Inca’s. Je moest zo’n 250 meter bergopwaarts lopen, waar ons onderweg uiteraard weer handschoenen, sjaals, mutsen en andere souvenirs werden aangeboden. Ook zaten er weer veel traditioneel geklede dames met hun lammetjes en alpaca’s om tegen een kleine vergoeding een foto van ze te maken. Tambomachay is samengesteld uit een reeks van stenen bouwwerken, aquaducten en watervallen, afkomstig uit de buurt van bronnen en thermale bronnen. Het water werd hier ook vereerd. Soms wordt deze plek ook wel de plek van eeuwige schoonheid genoemd, dus misschien hadden we toch wat van het water moeten drinken. De laatste archeologische locatie die we bezochten was Saqsayhuamán (je spreekt het ongeveer uit als het Engelse sexy women). Wat het precies is, daar bestaat twijfel over. Het kan een fort zijn, maar heeft ook iets weg van een religieus bouwwerk voor de verering van de zonnegod Inti. Ook hier is weer gebouwd met dikke lagen stenen, die opnieuw zonder voegmiddel overeind staan en op deze manier bestand waren tegen aardbevingen. De Spanjaarden geloofden niet dat de Inca-bevolking zo’n bouwwerk kon maken. Het zou gemaakt zijn door demonen, geesten of buitenaardse wezens. Maar in werkelijkheid waren ze er wel degelijk tot in staat. Spanjaarden hebben het bouwwerk voor een groot deel gesloopt om van de stenen zelf huizen te bouwen. Rond 1930 mocht je voor het symbolische bedrag van 1 sol (ongeveer 25 eurocent) stenen meenemen voor eigen gebruik. Inmiddels was het al na 17.30, dus het begon al donker (en koud) te worden. Nog snel even wat foto’s nemen dus en daarna de bus weer in.
Om 18.30 waren we weer op Plaza del Armas en zijn we snel hetzelfde gezellige restaurantje ingedoken van die middag om een hapje te eten. De douche was inmiddels provisorisch gemaakt en onze was, was weer droog en opgevouwen. Restte ons alleen nog onze blog en het drinken van een kopje thee.

Morgenochtend staat er opnieuw een tour op het programma, waaronder naar de zoutmijnen. We hopen op weer een mooie dag waarin we veel kunnen leren van de gids en veel mooie dingen mogen zien en vastleggen.