Dag 11. Duiken en snorkelen Sodwana Bay (18-7)

Een dagje zon, zee en strand, wat een heerlijk vooruitzicht! Na het Engelse ontbijt was het tijd om de duikuitrusting uit te zoeken en te gaan passen. Dat was allemaal snel voor elkaar. Om 10.00 zaten we in de shuttlebus, voortgetrokken door een trekker, richting het strand. Daar moest alles uitgepakt en aangetrokken worden. De Coral Divers hadden daar een mooie overkapping met kleden eronder. Na de korte duikbrieving stapten René, Renate en Joris op de boot met twee dive masters en vijf mededuikers. Ze zouden gaan duiken op 2 mijl met een maximale diepte van 14 meter. De boot werd door de branding geduwd met een trekker, de inzittenden moesten hem alleen in balans houden en daar gingen ze. Thera en Marije waren erg benieuwd met welke verhalen ze terug zouden komen. Zelf trokken ze ook het duikpak, de schoenen, duikbril en snorkel aan en liepen naar de rotsen waarnaast je kon snorkelen. De zee was vrij ruig, dus het snorkelen was niet gemakkelijk. Echt vissen hebben ze niet gezien, wel mooie begroeiing op de rotsen onder water en veel zee-egels. Het strandlaken en de zon lokten echter ook wel, dus na een tijd proberen zijn ze daarop neergestreken met een goed boek. Ruim een uur na vertrek kwamen René, Renate en Joris weer aangelopen. Renate en Joris keken niet heel gelukkig en zagen wat witjes. Ze bleken zeeziek te zijn geworden op de boot. Renate had veel moeite gehad om op de boot de hele duikuitrusting aan te krijgen en vond het geen fijn idee om met een koprol achterover van de boot het water in te moeten. Een aardige Dive master heeft haar echter bij alles geholpen. Eenmaal onder water kreeg ze vrijwel meteen heel erg last van haar oren en is weer naar boven gegaan. Ze durfde niet meer en is op de boot gaan wachten. Joris had ook wat moeite met het aantrekken van al het duikmateriaal. Zijn jacket leek ook wat aan de grote kant. Eenmaal in het water kwam er teveel water onder, waardoor hij de knoppen van de inflator niet kon vinden. Dit, met het misselijkmakende boottochtje naar de duikplek toe deed ook Joris besluiten de duik niet te gaan maken en met Renate op de boot te wachten. René is met dive master Eric achter de andere duikers aan gedoken. De boot blijft echter op zee en deint dus erg. Zolang je ligt geen heel groot probleem en ze kregen een lolly van de schipper, maar toen ze weer moesten gaan zitten werd de misselijkheid Renate te veel. René heeft een mooie duik gemaakt en prachtige vissen en koralen gezien, waaronder een morene die vervaarlijk keek en uit zijn holletje schoot toen de dive master zijn vinger ervoor hield. Daarnaast was er een vis van ongeveer een meter lang die op minder dan een armlengte afstand een stukje mee zwom. Verder waren er vele scholen vissen van verschillende kleuren, maten en vormen. De duik duurde zo'n 40 minuten en hij is op 14 meter diepte geweest. Toen hij weer boven water kwam en naar de boot zwom werd ook hij ineens misselijk en kwam het ontbijt weer naar buiten en dreef weg op de golven.
Toen iedereen weer een beetje op adem was gekomen zijn we met de shuttlebus terug gereden naar de lodge om even bij het zwembad te liggen, een spelletje te doen en iets te gaan eten. Het barst hier van de apen en er wordt ook voor gewaarschuwd op je eten te letten en ze niet te voeren. Bananen ruiken ze blijkbaar door de tas heen en op een onbewaakt moment zat er een aap in de open tas van René en Thera. Renate kon niet meer voorkomen dat de aap er met een banaan vandoor ging. Hilarisch natuurlijk, zeker toen hij de boom invloog en de banaan vrolijk open maakte en ging opeten! 'S middags zijn we met de eigen auto nog voor twee uurtjes terug gereden naar het strand. Iedereen heeft nog heerlijk genoten van de zon, de zee en het strand. Inmiddels was het vloed en helaas niet meer mogelijk om nog te snorkelen, maar Thera, Marije en Renate hebben zich nog wel even op de golven laten meenemen. Na zo'n dag strand/zand is een douche geen overbodige luxe om jezelf en alle spullen van het zand en zout te ontdoen. Een maaltijd gaat er na zo'n dagje buitenlucht ook wel in. Er was nog net genoeg energie om deze blog te schrijven en een spelletje te doen.
Morgenochtend maakt René nog een laatste duik. Daarna zullen we naar St. Lucia rijden waar we drie dagen verblijven.