Dag 9. Hoang Sa school

Vanmorgen heb ik samen met Noemi en Ly opnieuw lesgegeven aan de leerlingen van grade 2. Leuk om ze weer te zien. Het zpu leuk zijn om hier vaker te komen, zodat je wat meer een band kunt opbouwen. Doordat het niet zoveel kinderen zijn onthoud je snel wie wat zwakker en wie sterker zijn in Engels. Allereerst herhaalden we het alfabet van gisteren. Daarna gingen we oefenen met de getallen 0 tot 20. Een aantal kenden ze er al in het Engels en een aantal zijn nog lastig, zoals nul vijf zes acht vijftien zestien. Vooral de laatste klanken in deze woorden vinden ze erg lastig zoals de 'f' de 'ks' en de 't'. We begonnen met flitskaarten, wij zeiden het voor,  zij zeiden het na en dat twee keer. Daarna deden we ze door elkaar. Vervolgens gingen we langs alle tafels en oefenden één op één. Inmiddels ging het bij de meesten al aardig en  kregen ze allemaal een getal die ze moesten onthouden. Wij noemden voorin de klas een getal en het kind met die kaart kwam naar voren en zei het hardop. Iedereen kreeg een high five van ons, iets wat ze geweldig vinden. Tot slot deden we nog een spelletje; wij schreven omstebeurt een getal op het bord en de klas moest het zo snel mogelijk zeggen. We sloten af met een liedje waarbij met behulp van de vingers werd geteld. Bij de andere klas grade 2 deden we hetzelfde. We hadden allemaal echt lol erin en ook het idee dat de meeste kinderen er iets van leerden. Ook vandaag zag je wel de niveau verschillen. 
Om 10.30 werden we door Thang opgehaald met de auto en gingen we ergens vlakbij in een straatrestaurant eten. De vrouw had buiten een kraam staan met de heerlijkste gerechten. Je kon daaruit kiezen en kreeg dan verschillende borden mee. Wij hadden rijst, kip in een saus, varken verschillende bereidingen, tofu, rund, spinazie en boontjes. Ook het soepachtige spul stond weer op tafel. Binnen een half uur zat het er stampvol, ze is blijkbaar bekend en populair. We hebben onze buiken rond gegeten en konden vervolgens op de school in de bedden weer uitbuiken. Ook bespraken we vast wat plannen voor het weekend en ik was zo slim om vandaag wel mijn boek mee te nemen. Geslapen heb ik dan ook niet en dat scheelt toch als je om 14.30 wel weer les moet geven. Ik snap echt niet hoe ze dat hier doen, maar ja zij zijn het zo gewend natuurlijk.
Samen met Ly en Noemi gaf ik nog een Engelse les aan grade 4, ook dezelfde klas als gisteren. We herhaalden de onderdelen over het vieren van je verjaardag van en gingen op dit onderwerp door. Nu moesten ze ook wat vragen bij een korte tekst beantwoorden, een soort begrijpend lezen. Dit ging eigenlijk best goed. Het schrijven en vormen van goede zinnen vinden ze nog wel lastig en soms heb ik het idee dat ze niet echt weten wat ze zeggen. Aan het eind gingen we met de kinderen van grade 4 en 5 naar buiten en spelen op het schoolplein. Ze hebben verschillende leuke spellen op de stoeptegels getekend en ondanks de hitte was het hartstikke leuk. Dit was de eerste keer dat ik de kinderen zag spelen. Ik weet natuurlijk niet of het altijd zo gaat, maar dat is wel echt een verschil met de kinderen in Afrika. Zodra die buiten zijn gaan ze met elkaar spelen, dansen, zingen en klapspelletjes spelen. Mr Viet (de manager) kwam vanmiddag ook langs en reed mee terug. In de auto vertelde hij zijn verhaal over de mijn die onder hun auto was gebonden en zijn vader en broertje het leven kostte. Hij (1 jaar) en zijn zwangere moeder zijn meters uit de auto geslingerd, maar hebben het wel overleefd. We vroegen hem ook hoe het hier zit met daklozen, want het viel ons op dat je die hier eigenlijk helemaal niet op straat ziet. Mr Viet vertelde dat deze door de overheid in opvanghuizen worden gezet. In grotere steden zie je ze soms wel. Verder had hij weer nieuws over het visum. In eerste instantie allemaal nog wat vaag en bij thuiskomst hadden alle stafleden een meeting met elkaar ergens op een andere plek. Na 45 minuten kwamen ze terug en werden wij bijgepraat. Zoals ik eerder al vertelde mogen we sinds kort niet meer op een toeristenvisum werken, alleen volunteervisum. Om dit om te zetten moet je het land uit, in ons geval naar Laos, en weer terug het land in. Vrij omslachtig en tijdrovend, maar wel noodzakelijk op korte termijn. Andere vrijwilligers moeten dit in de toekomst wellicht in hun eigen land al regelen. Ik ben hier echter nog maar tot 12 augustus en het plan is om op 7 augustus, of een aantal dagen daarna naar Laos te gaan. Voor mij heeft dat dus geen zin meer en daar ben ik eigenlijk wel blij om. Ik ga nog genoeg reizen en ik ben hier voor het vrijwilligerswerk en zou het jammer vinden om extra tijd te missen. Het loopt allemaal al anders en minder georganiseerd dan ze/ik zouden willen. Vanavond hebben we na onze lekkere curry buiten de deur met de vier vrijwilligers en Nung een kopje koffie (met condensed milk en ice) gedronken, zittend op de 'kinderstoelen' zoals wij ze noemen, haha. Echt zo grappig, wij de lange Europeanen met opgetrokken knieën. Het afrekenen blijft leuk, minder dan 50 cent voor een koffie. Verder hebben we vanavond onze trip voor dit weekend naar Hué gepland.

Voor morgen en donderdag zijn er ook weer hele nieuwe plannen gemaakt die we net te horen kregen. We gaan morgen voor twee dagen naar een weeshuis in Tam Ky hier 65 kilometer vandaan. We overnachten in een hotel en werken daar ook op donderdag. Vanavond moesten we dus hiervoor de spullen inpakken en voorbereidingen treffen. Er zijn drie soorten projecten; babycare, kinderen met leerproblemen en fysiotherapie voor kinderen met beperkingen. Ze willen mij graag op het project van kinderen meet leerproblemen hebben, omdat ik daar thuis ook mee werk. Dat ga ik morgen dan ook doen, maar voor donderdag heb ik aangegeven dat ik ook heel graag het babycare project wil doen. We zijn erg benieuwd wat de komende dagen weer gaan brengen. Het leven bij de dag en genieten van het moment lukken me heel aardig. Als er weer allemaal van die veranderingen en onzekerheden zoals vandaag zijn, dan lukt het me steeds beter om dat los te laten en het te nemen zoals het komt. Daar ben ik blij om.