Dag 10. Weeshuis Lang Hoa Binh (3 augustus)

Na een heerlijk ontbijt van gebakken ei, soort stokbroodjes wentelteefjes en vers fruit en vertrokken we vanmorgen om 8.15 richting Tam Ky Village. Bovenop de auto werd een kartonnen doos bevestigd voor de bagage en materialen. Met 9 (!) mensen zaten we in 1 auto tegen elkaar aan gepropt. Nou zijn VietnameseVietnamesen absoluut niet dik, maar krap was het wel. Waarschijnlijk merkten ze dat we zo niet twee uur konden rijden, dus na een half uur stopten we en gingen mr Viet en Nang met een vriend van Viet verder. We reden richting Hoi An en lieten vervolgens de stad achter ons en reden de open vlakte en natuur in, meer landelijk gebied. Vooral het witte zand en de vele grafstenen/kleine pagoda's vielen op. Met de bergen op de achtergrond was het een mooi gezicht, maar toch was het soms lastig om de ogen open te houden. Na een uur stapten de anderen weer bij ons in voor de laatste 20 minuten. Vervolgens reden we een schattig dorpje in wat overging in rijstvelden en uit het niets zaten we ineens weer in een stadje. Na twee uren rijden kwamen we bij het weeshuis Lang Hoa Binh. Een mooie plek met ruime, nette gebouwen en veel ruimte eromheen. Ze waren bezig om nieuwe speeltoestellen in elkaar te zetten die door iemand gedoneerd zijn. Dit zag er prachtig uit, zoals eigenlijk gewoon het hele weeshuis naar Vietnamese begrippen. Ook de verzorging lijkt prima en de verzorgers aardig. Buiten zat al een groepje verstandelijk beperkte volwassenen te werken aan iets van hout en riet wat dan verkocht kan wordenen kinderen speelden op de toestelen. Eerst kregen we een rondleiding door de gebouwen. We begonnen bij het schattigste, de baby's. We kregen allemaal meteen een baby in onze handen. Tja en dan ben je verkocht, wat een schatjes. Wat ik wel bijzonder vond om te zien was hetgeen waarop ze lagen: een groot tweepersoonsbed van een houten lattenbodem met een rieten matje. Hoezo speciaal babymatras van tientallen euro's? We hadden verschillend spelmateriaal (van die mobielen waar ze onder kunnen liggen met spulletjes eraan), kleding en knuffels bij ons. Meegenomen van huis door een van de eerdere vrijwilligers. Vervolgens liepen we verder naar de ruimte voor gehandicapte kinderen. Ze hebben cerebrale parese en hydrocephalus. Vergelijkbaar met het sociale project in Da Nang en erg verdrietig om te bedenken dat die kinderen daar hun hele leven blijven liggen. Verderop was het gedeelte voor de meisjes en iets verder voor de jongens. Nette kamers met stapelbedden die een paar jaar geleden door onze organisatie gemaakt zijn. Sommige kinderen hebben leerproblemen of concentratieproblemen en kunnen niet naar een gewone school. Achteraan op het terrein is het gedeelte voor mensen met een verstandelijke beperking onder andere mensen met down. Ze zien er iets anders uit dan in Europa, maar je ziet wel duidelijk dat ze down hebben en ze zijn net als bij ons erg aanhankelijk en knuffelig. Mr Viet wil graag dat ik met een aantal kinderen met leerproblemen werk en een rapport over ze schrijf. Hij heeft nogal hoge verwachtingen. In een half uurtje kan ik niet ontdekken waar de sterke en zwakke punten van een kind liggen, wat de intelligentie is, waar aan gewerkt moet worden en hoe.

Na de rondleiding gingen we ergens in de buurt lunchen. Vandaag eten ze vegetarisch omdat het de eerste van de maand juli is volgens de Chinezen kalender en volle maan. Ze eten op de 1e en 15e vegetarisch net zoals de monniken, om hun lichaam te zuiveren voor het bidden. Er kwamen rijst, noodles, enorme borden groentes,  champignons etc. en grote pannen met borrelende bouillon op tafel. Ze noemen dit hotpot. Je gooit de groentes erin en zodra het aan de kook is kun je het eten. Ik probeerde weer met stokjes te eten en het ging al beter. Uiteraard was het daarna tijd om naar het hotel te gaan en te rusten. In die tijd zijn wij met z'n vieren ergens koffie gaan drinken. Om 14.30 vertrokken we weer naar het weeshuis en haalden onderweg ijsjes voor alle mensen. Die werden met een lach ontvangen. Dorothee en Corina zijn vervolgens naar babycare gegaan met Nunh en Noemi en ik bleven met Ly en Nang om de nagels van de mensen te knippen en te lakken. Zelfs de mannen stonden in de rij. Het was leuk om ze die aandacht te geven en ze te zien stralen. Ik ben daarna samen met Nang naar het klaslokaal gegaan. Daar zat een jongetje met leer- en concentratieproblemen. Hij was aan het oefenen met het schrijven van de letter a, maar had hier duidelijk moeite mee, vooral motorisch. We namen hem apart en ik zag al snel dat hij graag met links wilde schrijven, maar volgens Nang is het niet toegestaan om met links te schrijven alleen met rechts. Vreemd! De motoriek van zijn rechterhand is duidelijk minder en daarom hielp ik hem eerst om het gevoel te krijgen. Ook wist hij eigenlijk niet waar hij moest beginnen bij het schrijven van de a. Er stonden heel veel bladzijden volgeschreven met alleen die ene letter die hij vervolgens moest overtrekken. Ik kan me dan ook nog wel voorstellen dat je je aandacht er niet altijd bij kan houden. Na een paar regels schrijven wilde ik zien wat hij deed met kleuren. Zelfde gebeurde, hij wilde met links maar moest met rechts. Aanwijzingen (die vertaald werden) zoals rustig, binnen de lijntjes etc. pikte hij wel goed op. Daarna schreven we weer een stukje, om vervolgens een puzzel te maken met vormen en kleuren en later met auto's en motoren. Die moest hij dan oppakken met zijn rechterhand. Op deze manier probeerde ik hem voor korte tijd geconcentreerd te houden op zijn werk, met iets leuks als beloning. Dit werkte best goed en het was verbazend hoe gefocused hij met de puzzel bezig was. Hij leerde ook snel, want na 1 of 2 keer was zijn strategie niet meer trial and error, maar hij keek echt goed naar de vormen van de stukjes en de lege stukjes in de puzzel. Hij werkte heel schematisch van links naar rechts. Het was leuk om met hem te werken. Aan het eind gingen we nog even bij de baby's kijken en knuffelen en daarna buiten bij de grotere kinderen die aan het spelen waren op de nieuwe speeltoestellen. Terug bij het hotel konden we snel even douchen en aten daarna in een vegetarisch restaurant, buffetvorm. Ze hadden heerlijke gerechten. Springrolls waren mijn favoriet, maar ook het gekruide 'nepvlees' was heerlijk. We zijn met z'n zevenen terug gelopen naar het hotel in plaats van met een taxi, de eerste echte wandeling hier van een half uurtje. Goed te doen, want het was redelijk afgekoeld.

We zijn allemaal moe, dus maken het niet te laat. Morgenochtend en middag werken we in het weeshuis en gaan daarna terug naar Da Nang. Verder hoorden we vandaag dat er vrijdag nog een Nederlands meisje komt! Leuk vooruitzicht. Haar ouders zijn Vietnamees, maar ze is geboren in Nederland. Ze spreekt echter wel Vietnamees.