Dag 19 Bela Bela spa en Mabalingwe wildpark (26-7)

Na een lekker nachtje slapen bij tante Marijke moest er vanmorgen nog vanalles geregeld worden. Gister moesten we helaas onverwacht de Drakensbergen verlaten. Deze geweldige vakantie willen we echter graag met een hoogtepunt afsluiten, dus daar moesten we dingen voor regelen. We hadden al besloten om naar Bela Bela te gaan, naar de warmwaterbronnen daar. In de buurt blijkt ook een wildpark te zijn met de big five, Mabalingwe. Het zoeken van een goed aangeschreven, maar niet al te dure lodge is nog niet zo gemakkelijk. De bellen is sneller en wat bleek, we kregen ene Bob Bronkhorst, geboren in Zandvoort, aan de telefoon. Hij woont al vanaf 1952 in Zuid-Afrika, maar kon nog wel een beetje Nederlands. Via hem konden we een privéhuis midden in het park huren. Na kort familieberaad besloten we dit te doen. De planning lag nu vast, dus we konden vertrekken. De laatste week hadden we geen leuke souvenirshops meer gezien langs de weg, maar in Bela Bela stond een hele rij. Voordat we het warmwaterbad in gingen moest hier even een bezoekje aan gebacht worden en Joris moest het één en ander aan snoepgoed inslaan bij de Spar. Dit was ook de eerste keer dat we op straat door een zwerver (?) werden aangesproken en gevraagd om geld. Tegen 11.00 uur konden we in een heerlijk warm (zwem)bad glijden. Het was een mooie accomodatie, met een paar heerlijke binnen- en buitenbaden. Zo rond de middag kon je ook prima buiten in de zon liggen. Opvallend was het grote aantal Indische mensen en moslims. Daarbij waren wij een van de weinigen die alleen zwemkleding droegen. De meeste mensen hadden lange broeken en shirts aan. Er was zelfs een grote groep moslims waarvan de vrouwen aan de kant in burka zaten en de mannen (met lange baarden) met de kinderen in het zwembad lagen. Met andere woorden; we hebben onze ogen uitgekeken. Na nog wat laatste boodschappen stonden we om 15.30 bij het toegangshek van het Mabalingwe wildpark waar Bob met zijn vrouw op ons stond te wachten. Zij reden ons voor naar de prachtige één jaar oude privé villa. Het is een groot huis, met plek voor minstens acht mensen, drie nette badkamers en van een enorm luxe keuken voorzien. Er is een prachtig balkon en een grote buitenplaats met uitzicht op de bergen aan de overkant en het dichtbegroeide dal. Echt adembenemend. Een braai/vuurplek en zelfs een klein zwembad maken het echt af. Het eerste wat we dachten was; hier kunnen we ons wel een week vermaken! Echt een aanader. We zijn vrijwel meteen weer de auto ingestapt om nog een stukje van het park te kunnen zien en natuurlijk op zoek te gaan naar wilde dieren. De fourwheeldrive kunnen we hier in het park nog even goed gebruiken. Het zijn lang niet allemaal geasfalteerde paden (gelukkig!). Helaas hebben we maar weinig dieren kunnen spotten, enkel wat kudu's, impala's, wilde zwijnen en één baviaan. Maar de route was prachtig. Op de weg terug hebben we nog wel vier struisvogels gezien. Dat was erg gaaf, want die hadden we nog niet eerder gespot. We hadden het idee om bij een winkeltje in het park vlees te kopen en om dan zelf bij het huis te braaien. De winkels was helaas al dicht en het restaurant wilde ons geen rauw vlees verkopen. Uiteindelijk kwamen we voor het diner uit bij een soort golfresort. Binnen was het koud en we moesten vrij lang wachten, maar het eten maakte dat goed, het was heerlijk! Na het eten zijn we snel teruggereden. We hebben met dekens om ons heen geslagen bij ons eigen gestookte kampvuur gezeten, met warme thee en koffie, onder de sterrenhemel in absolute rust. Een heel mooi moment die ons zeker bij zal blijven. Eveneens een mooi moment om de reis te evalueren. We zijn het er allemaal over eens dat het een fantastische reis was, met de vele hoogtepunten, maar de grootsten aan het begin van de reis. Het droge en dorre landschap is wisselend ontvangen. De één vindt het prachtig, de ander houdt meer van groen. Voor sommigen was het lastig om de armoede te zien, de verschillen zijn toch groter dan gedacht. Maar we zijn het er allemaal over eens dat we graag nog eens terug komen, al dan niet in een ander seizoen, of met andere doelen dan alleen tourist zijn.
Morgenochtend vertrekken we tegen 6.00 uur voor een laatste game drive en hopen we natuurlijk onze big five compleet te maken. Maar we zijn gewaarschuwd dat het luipaard erg zeldzaam en moeilijk te spotten is. Aan het eind van de middag rijden we terug naar tante Marijke om daar 's avonds samen met Michael en Danielle te eten. Ook zal de auto weer opgehaald worden, die super auto die ons bijna drie weken lang door een groot deel van Afrika heeft gereden (met René achter het stuur).