Dag 13. Teaching en Cultural Day (24 juli)

Vandaag een zeer positieve blog gelukkig! Gisteravond hebben Emilie en ik een goed gesprek gehad met Tammy over onze slechte ochtend. Zij is de leider van het Teaching Programm en is zelf 9 maanden vrijwilliger geweest op de Mwandie school. Ze heeft ons toestemming gegeven samen in grade 4 te blijven en ze had ook een aantal goede tips voor ons.
We begonnen onze dag dan ook met te vertellen hoe we ons gisteren voelde (of vooral Emilie dan). We tekenende een droevig gezichtje op het bord en vroegen waarom Emilie gisteren verdrietig was. Daar konden ze wel antwoord op geven: veel lawaai gemaakt, gevochten, niet geluisterd. Daarna hebben we ze duidelijk uitgelegd wat de regels zijn in de klas: 1. Je bent stil als de teacher praat, 2. Er wordt niet gevochten, 3. Iedereen luistert naar wat de teacher zegt. We vertelden ook dat de consequentie voor het breken van de regels is dat ze eruit gezet worden. Met de woorden ‘you out’ en het gebaar naar de deur hadden we ze dat snel duidelijk gemaakt. Het werd daarna een geweldige ochtend! We hebben veel lol gehad en ook echt het gevoel dat we ze vandaag iets konden leren. In de klas zit één jongetje, Sitwala, die waarschijnlijk wat mentale beperkingen heeft en epilepsie. Hij loopt ernstig achter op de rest. Het schrijven van letters en cijfers doet hij wel, maar het zijn echter geen echte letters, meer verzinsels of iets wat erop moet lijken. In overleg hebben Emilie en ik besloten dat we om de beurt één op één met hem gaan werken. Dat is juist wat ik zo leuk vind, ook aan mijn studie, het één op één werken met een kind. Dus het past helemaal in mijn straatje en vandaag was het mijn beurt. We zijn begonnen met de cijfers, gewoon het opschrijven van 1-20. Dit was al erg lastig voor hem. Vaak schrijft hij in spiegelbeeld of vergeet cijfers. We hebben het veel herhaald en op een gegeven moment begon ik met het tekenen van kleine puntjes, als hij die dan overtrok en aan elkaar verbond zag je het gehele cijfer. Ik herinnerde me dit van mijn eigen basisschooltijd en ook voor hem lijkt dit een zeer goede manier. We deden veel herhaling en als hij schreef zei ik ook het nummer. Vervolgens deed ik hetzelfde met het alfabet, want ook die beheerst hij nog niet. Je zag wel dat hij in die anderhalf uur al vooruitgang boekte en dat de vele complimenten en aandacht hem goed deden. Emilie en ik willen (van mijn sponsorgeld!) wat materiaal aanschaffen, zoals een goed schrift en stickers om hem te complimenteren. Ook willen we een schrift aanmaken en beschrijven hoe we met hem hebben gewerkt en welke progressie hij heeft geboekt. Dit is erg handig voor volgende vrijwilligers. Van 8.30 tot 10.00 heb ik met Sitwala gewerkt en daarna was het pauze. We hadden weer ballonnen en bellenblaas bij ons, wat uiteraard weer een groot succes was. Iedereen had weer zo’n lol! Er waren dan ook wat leuke foto’s en filmpjes te maken. Na de pauze speelden we een alfabetspel buiten. We hebben flashcards met de letters van het alfabet. Iedereen kreeg er één en moest vervolgens op een rij in de juiste volgorde gaan staan. Daarna zeiden wij een woord en moesten de juiste kinderen, met de juiste letters, in de juiste volgorde gaan staan en zo het woord vormen. Ze vonden het geweldig en het ging ook verassend goed (al zijn het wel vooral een aantal kinderen die de meeste goede aanwijzingen en hulp geven). Tot slot speelden we nog een aantal keer galgje (hangman), wat ook altijd een succes is. Al deze spelletjes zijn erg leuk, maar zeker ook leerzaam en visueel voor ze. Verder zijn ze actief en samen bezig, iets wat in de normale lessen nauwelijks gebeurd. Ondanks dat de teacher heel vaak niet in de klas aanwezig was, konden we ze vandaag met z’n tweeën prima onder controle houden. Het was dus een super dag en aan het eind tekenden we dan ook een blij gezichtje op het bord.

’s Middags stond er een heerlijke lunch op het menu. We hadden deze middag geen normale middag projecten, maar een ‘Cultural Day’. De Afrikaanse mensen die hier werken organiseerden een middag met uitleg over hun cultuur. Dit begon met allerlei Zambiaans eten: nsima, verschillende soorten groente gerechten, gefrituurde worm-achtige dingen, mini visjes, zoete aardappel. Echt heerlijk allemaal (behalve de wormen). Daarna vertrokken we naar een grote tuin waar we allemaal informatie kregen over hun cultuur, gewoontes, gebruiken, geloven en lieten ze zien hoe een bruiloft verloopt. Verder waren ze erg benieuwd hoe er gegroet werd in alle verschillende landen van de vrijwilligers, en lieten zij zien hoe het bij hun ging. Uiteraard werd er ook gedanst en waren er mannen met trommels. Vooral het deel over huwelijk, samen wonen etc. is totaal anders dan in de westerse wereld, en zij vonden het behoorlijk vreemd geloof ik om te horen hoe dat bij ons gaat. In hun cultuur ziet de vrouw de man vaak pas op de bruiloft voor het eerst, trouw je vaak al rond je 13e-15e en gaan er allerlei voorbereidende maanden aan vooraf. Eerst samenwonen zoals bij ons meestal gebeurd is eigenlijk not done.
Na deze gezellige middag was er nog net wat tijd over om een (hand)wasje te doen, even naar de supermarkt te lopen en wat te kletsen met mensen. Na het avondeten was iedereen uiteraard weer behoorlijk moe. Ook voor mij bleef het bij douchen, het schrijven van deze blog, wat kletsen en lezen. Een aantal gingen er nog wel uit in een bar iets verderop, maar voor hun is het de laatste week en doordeweeks heb ik (en vele anderen) daar echt de zin en puf niet voor. Waarschijnlijk gaan we zaterdag met een grote groep. De één na de ander wordt hier trouwens ziek. Sofie, een meisjes van mijn kamer, is al twee keer naar een ‘kliniek’ hier geweest. Ook Amy, zij kwam tegelijk met mij aan dus trekken veel met elkaar op, heeft een behoorlijke verkoudheid te pakken en nauwelijks meer een stem over. Hopelijk slaat het mij over.

Morgen is het natuurlijk weer lesgeven in de ochtend, en in de middag sta ik ingepland voor Reading Club bij de school ‘DCC’. ’s Avonds staat er weer volleybal en een heerlijke braai op het programma.