Dag 44. Rhino Walk en relaxen (24 aug)

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen…ik heb de hele big five gezien na vandaag!!! En dat betekent: buffalo, olifant, leeuw, luipaard en de neushoorn. De eerste vier in mijn eerste weekend op de safari in Chobe National Park in Botswana en de vijfde, de neushoorn, vandaag op de walksafari in Livingstone.
Vannacht ontzettend slecht geslapen, maar ik was niet de enige hoorde ik. Het was een enorme herrie hier overal. Hele harde muziek tot diep in de nacht (4.00 uur) en andere vrijwilligers (met wat te veel drank op vermoedelijk) liepen constant in en uit en maakten daarbij veel herrie; schreeuwen, lachen, praten. Dit alles begin ik wel een beetje zat te worden, het is elk weekend hetzelfde. Ook doordeweeks wordt er vaak vrij lang muziek gedraaid buiten. Ik kijk echt uit naar mijn eigen bed en een stille omgeving. Aangezien ik vandaag de wekker al op 5.45 had staan vanwege de rhino walk (een walksafari) was ik dan ook totaal niet uitgerust. Echter na een ontbijtje, het mooie vooruitzicht van de safari en na een zeer koude rit in de open safari bus, was ik aardig wakker en goed gehumeurd. Ook Janet had er ontzettend veel zin in, ondanks ook haar slechte nacht. Naast Janet en mij haalden we nog drie meiden op. Twee meiden uit Duitsland die 6 maanden de wereld aan het rondreizen waren en een meisje uit Engeland. Een mooi klein groepje dus. Eerst moesten we onze ‘protector’, een gewapende man, ophalen. Dit aangezien je wandelend toch een stuk kwetsbaarder bent dan in een auto (een gamedrive). Mocht er dan echt gevaar dreigen, dan schieten ze (uiteraard eerst in de lucht) om zo de dieren weg te jagen. Bij het ophaalpunt, prachtig gelegen aan de Zambezi, zagen we onze eerste wilde dieren van vandaag; een aantal aapjes al spelend, vechtend en klimmend in bomen en op picknicktafels. Vervolgens reden we een stukje verder naar het safaripark. Uiteraard kregen we eerst een aantal veiligheidsregels: niet te hard praten, niet hard wegrennen, achter elkaar lopen en geen flitser gebruiken bij het fotograferen van olifanten (schrikken ze van). Na een kopje koffie en een heerlijke muffin gingen we op weg. We hadden een gids bij ons en onze protector. Vrijwel meteen zagen we een kudde wildebeasts. Een aantal impala’s sprongen niet veel later verschrikt achter wat bosjes vandaan. Prachtig hoe die beesten springen/rennen. Later zagen we ook een dyker, dit is een kleinere versie van de impala. De gids kon ontzettend veel en leuk vertellen. Hij liet ons bomen zien met nesten van een bepaalde soort vogel erin. Het bijzondere hieraan is dat de vogels hun nesten slechts aan één kant van de boom bouwen, op het westen. Dit is namelijk de beste plek voor de meeste zon en de minste wind. Verder vertelde hij bij bepaalde poot- of hoefafdrukken van welk dier die waren. Ook kon hij antwoord geven op al onze vragen over de dieren die we zagen. Onze ‘protector’ was ondertussen een stukje afgedwaald om te zoeken naar wilde dieren. We liepen namelijk al ruim een kwartier zonder een dier te zien, maar ineens dook er een grote groep giraffen voor ons op, fantastisch! Een walksafari kan ik iedereen aanraden, het is zo’n andere belevenis om de wilde dieren van zo dichtbij, zonder beschermende bus, te bekijken! Een hele tijd dan ook gewoon staan kijken, foto’s maken en genieten. Terwijl wij verder liepen leek het wel alsof de giraffen ons volgden en ineens stond er ook een grote kudde impala’s bij een groepje van drie giraffen. Mooi om te zien hoe deze dieren samen leven, ze kijken niet op of om naar elkaar. Waar we allemaal op hoopten was het zien van neushoorns. We zagen een aantal keer de poepplekken van de neushoorns. Ze poepen namelijk niet zomaar overal, maar keren altijd naar een bepaalde plek/bepaalde plekken in een gebied terug. In heel Zambia leven er slechts tien (witte) neushoorns in het wild. Acht daarvan leven in dit park en twee ergens in de buurt van Lusaka. Wij hadden enorm veel geluk en hebben gewoon alle acht de neushoorns in het echt mogen bewonderen, op nog geen 20 meter afstand!!! Het zijn drie jongen en vijf volwassen neushoorns om precies te zijn. Als eerst zagen we een vrouwtje met haar jong (1,5 jaar) en een volwassen mannetje. De laatste lag de hele tijd lui onder een boom, het vrouwtje met haar jong waren gras aan het eten en liepen een heel klein beetje rond. Na een tijdje zakte het jong ineens door zijn poten en ging al liggend bij zijn moeder drinken, een prachtig gezicht. Al leek het wel wat oncomfortabel voor moeders, zo met die horens van je jong in je kont. We waren uiteraard allemaal ontzettend blij dat we deze drie neushoorns hadden gezien. Voor iedereen betekende dit dat ze de big five in het wild hebben kunnen bewonderen. Echter riep de protector ons ineens, iets verderop achter de bosjes had hij ook de andere vijf neushoorns gespot, geweldig natuurlijk! Ook hier een tijdje naar staan kijken, totdat er ineens twee wel heel dicht op ons af kwamen gelopen. Wij liepen gewoon meteen rustig in een rij verder, waardoor er niks aan de hand was. De neushoorns worden trouwens 24 uur bewaakt door twee mannen aangezien ze zo zeldzaam zijn en er op ze gejaagd wordt vanwege de hoorns.
Na de neushoorns zagen hierna nog een paar wooddock’s (wilde zwijnen) en verschillende soorten vogels. Na een wandeling van twee uur was er helaas alweer een einde gekomen aan deze geweldige safari. Het lijkt me fantastisch om ooit eens een aantal dagen in een safaripark, bijvoorbeeld het Krugerpark, door te brengen. Het is nu eigenlijk steeds te kort. Toch wel een beetje teleurgesteld over het feit dat we geen zebra’s en olifanten hadden gespot, maar mét de fantastische ervaring van het zien van de neushoorns in ons hoofd, stapten we de bus weer in. We reden nog naar een prachtige plek aan de Zambezirivier, waar we wat fris en vers gebakken cake kregen. Genietend van deze lekkernijen en de zon zagen we nog het overblijfsel van een dode krokodil in het water, een soort wit omhulsel. Heel apart.
Om 11.00 waren we weer terug bij de lodge en heb ik de rest van de middag gespendeerd aan het veilig stellen van de foto’s en liggen bij het zwembad met een aantal andere vrijwilligers. Aan het eind van de middag met Anais en Helen nog even naar de Curreo Market gelopen. Ik had bedacht vandaag wat simpels bij de lodge te eten en dan morgen een laatste keer uit eten te gaan, aangezien het dan de laatste avond van mij en vele naderen is. Normaal gesproken blijven er wel meer mensen één van de weekenddagen bij de lodge eten (je maakt dan zelfs iets klaar of koopt wat simpels). Helaas was dat nu niet echt het geval, ineens ging iedereen uiteten, beetje vreemd. Ik hoop dat er morgen nog wel meer mensen ook dan uiteten willen.

Ik kijk er nu toch wel erg naar uit om naar huis te gaan eerlijk gezegd. Het komt nu zo dichtbij en dan is het ook gewoon goed om te gaan en kan ik haast niet meer wachten. Morgen ga ik er nog wel een leuke dag van proberen te maken natuurlijk. ’s Ochtends gaan we met een groepje naar de kerk, dat was één van de dingen die ik hier zeker wilde doen. Voor de middag hadden we eigenlijk een high tea in het Royal Livingstone Hotel in gedachten. Helaas hoorden we gisteren dat dit door de conferentie van de United Nations niet mogelijk is. Zij verblijven in dat hotel, waardoor er geen mogelijkheid is voor mensen van buitenaf om daar te eten, erg jammer. Daarom ga ik waarschijnlijk met een boel anderen voor de laatste (voor mij 3e keer) naar de Victoria Falls. Er is één pad dat ik nog niet gelopen heb en de sunset (zonsondergang) moet fantastisch zijn om daar te bekijken. Dat lijkt me ook wel een hele mooie afsluiting van deze zes weken Zambia. Ik hoop dat er ’s avonds zoals gezegd nog een aantal mensen zijn die een laatste keer mee uiteten willen, het liefst naar een lokaal restaurant.