Dag 47. Aankomst in Nederland (27 aug)

Na een gebroken nacht in het vliegtuig van Johannesburg naar Dubai, lag ik om 8.30 al in een ligstoel op het vliegveld van Dubai. Het voelde al een stuk vertrouwder en minder groots en ‘eng’ dan de heenreis. De vlucht zelf was prima, weinig turbulentie en niet eens zo heel veel schreeuwende en huilende kinderen (zoals op de heenweg). Om 23.30 kregen we nog ‘avondeten’, gelukkig had ik al heerlijk gegeten met Michael en Danielle. Het broodje en de crackers heb ik maar voor vanmorgen in de tas gestopt. Lekker kinds de film ‘Tarzan’ gekeken, aangezien slapen niet lukte op het begin. Aan het eind van de nacht nog wel wat ingedommeld, maar daar bleef het bij helaas. Om 5.30, voor mij eigenlijk 3.30 werd het ‘ontbijt’ al geserveerd. Ik had eigenlijk best trek, dus het was prima, maar dat betekende wel een hele lange ochtend. Terwijl ik op het vliegveld zat te wachten had ik mijn appel en wat koekjes dan ook al snel verorberd. Er zat dus niks anders op dan een vermogen aan wat eten en drinken voor de lunch uit te geven op het vliegveld. Het vliegveld van Dubai is trouwens echt enorm. Ik kwam aan in terminal A en later bleek dat ik ‘s middags vanaf terminal B naar Düsseldorf vertrok. Hiervoor moest ik gewoon een aantal minuten met een soort trein/metro en nog een stuk lopen. Verder heb ik de resterende uren maar een beetje rondgelopen, gezeten/gelegen, wat gelezen en op (vrij) internet gezeten. Zo ging de tijd best snel voorbij. Voor het boarden nog snel even geluncht en een grote cappuccino gedronken om wakker te blijven. Om 13.45 stond ik braaf bij de gate om 20 min later te gaan boarden. Bleken ze 5 min daarvoor de gate veranderd te hebben en moesten wel allemaal naar terminal A. Niet zo’n probleem misschien, maar Dubai is nogal groot. Dus hups weer de trein in en terug naar mijn beginpunt van die morgen. Ook maar wat gestreste medereizigers mee op sleeptouw genomen. Die waren erg bang om het vliegtuig te missen denk ik en hadden geen idee hoe ze bij terminal A moesten komen. Uiteindelijk was hun stress voor niks, want i.p.v. 14.05 boarden werd het 15.15 en vertrokken we uiteindelijk ruim een uur later dan gepland. Op al mijn vluchten, zowel heen als terugreis, nooit vertraging gehad, altijd eerder aangekomen dan gepland. En net op deze laatste vlucht, de vlucht naar huis, de vlucht waarop je geen vertraging wil had ik uiteraard vertraging. Maar na een prima vlucht van 6 uurtjes landde ik om 20.40 dan toch veilig op Düsseldorf. Daarna nog 40 min moeten wachten op de koffer, maar toen was daar dan toch het weerzien en kon ik papa, mama en Renate weer een echte dikke knuffel geven! Renate stond zelfs met een spandoek voor me klaar: Marije, welcome home. Een heerlijk, maar ook wel onwerkelijk en beduusd gevoel om eerlijk te zijn. Waarschijnlijk kwam dit deels door de vermoeidheid. Het voelde allemaal zo vertrouwd, het lijkt een week geleden dat ik afscheid nam, maar aan de andere kant zit er nu ook zo’n leven tussen die tijd dat ik weg ben geweest. Om 23.45 reden we dan weer ons prachtige bos in en stonden omi en opa en de dieren me al op te wachten, heerlijk! Uiteraard moest er nog wel kort wat bijgekletst worden en heb ik de prachtige fotoboeken van Danielle en Michael overhandigd. Moe, voldaan en met al mijn belevenissen in mijn hoofd en op mijn netvlies getekend, mijn eigen vertrouwde bedje ingedoken, in zekere afwachting van wat deze zomer voor de rest van mijn leven zal gaan betekenen…

Dit was dan helaas alweer mijn laatste blog van mijn reis naar Zambia en het prachtige werk wat ik daar heb kunnen en morgen doen. Ik wil iedereen bedanken die mijn blog al die tijd heeft gelezen en de mooie reacties die hierbij soms werden geschreven. Het deed mij erg goed te weten dat mensen het interessant vonden om mij te volgen en mijn belevenissen te lezen. Zo kon ik mijn ervaringen toch delen en gaf het mezelf de ruimte in mijn hoofd die ik elke dag weer nodig had. Ik hoop dat ik jullie een klein beetje inzicht heb kunnen geven in dit fantastische land, cultuur en de mensen. Mocht je echt benieuwd zijn naar dit prachtige land/continent Afrika, dan kan ik daar alleen maar op zeggen: ga! Probeer er niet alleen als toerist heen te gaan, maar zeker ook het ‘inside Africa’ te zien, het is het meer dan waard!