Dag 1. Vertrek en aankomst in Lima (13/14 juli)
Door: Marije & Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Marije
14 Juli 2014 | Peru, Lima
Gisteren, 13 juli was het dan zover. We begonnen aan onze reis naar Peru. De reis die ooit als een grapje begon, maar nu werkelijkheid is geworden. Afscheid nemen is altijd even lastig, maar eenmaal door de douane konden we alles loslaten en gaan genieten. De eerste vlucht naar Madrid verliep prima en ook op het vliegveld was de weg zo gevonden. Inmiddels was het 22.30 en de WK-finale nog in volle gang. Ineens hoorden we een enorm gejuich. Wat bleek nou, iets verderop hingen toch tv schermen en waren grote groepen mensen aan het kijken, prachtig. We zagen nog net in de herhaling hoe Duitsland het winnende doelpunt scoorde en voordat we moesten boarden konden we de laatste 10 minuten van de verlening toch nog afkijken.
Om 00.45 begonnen we aan onze lange vliegreis van 12 uur van Madrid naar Lima. Deze lange vlucht viel achteraf reuze mee en we konden zelfs nog wat slapen. Om 2 uur ’s nachts lasagne met pesto en vreemd uitziende bechamelsaus eten was wel een bijzondere ervaring en niet echt voor herhaling vatbaar. Om 05.45, plaatselijke tijd, zijn we veilig geland op Lima (het is hier 7 uur vroeger dan in Nederland). Na het standaard riedeltje rondom de immigratie en douane, wat toch aardig wat tijd in beslag neemt, kwamen onze koffers echter vrijwel direct aangerold. Beide koffers zijn gelukkig ongeschonden van Düsseldorf via Madrid in Lima aangekomen. In de aankomsthal stond een aardig uitziende taxichauffeur ons met naambordje en al op te wachten, het kon niet beter.
Na nog geen minuut in de auto te zitten wisten we meteen: we zijn in Zuid-Amerika. Het verkeer is heel ‘bijzonder’ hier. Regels lijken er niet te zijn, toeteren is een standaard handeling waarmee je voorrang lijkt te krijgen en aan rijstroken houden ze zich niet. Op een vierbaansweg kun je ook prima met z’n vijven naast elkaar rijden en voor het inhalen hoef je je richtingaanwijzer echt niet te gebruiken. Met andere woorden, je kijkt je ogen uit en houdt tegelijkertijd je hart vast. De eerste aanblik van de stad Lima was niet adembenemend mooi ofzo, daarvoor moet je volgens de boekjes naar het oude stadcentrum. Daar hebben wij de komende anderhalve dag geen tijd voor. We werden nu naar de wijk ‘Mira Flores’ gebracht, een relatief veilige wijk met veel toeristen. Hier bevind ons hostel ‘Porta’ zich. Het laatste deel van de autorit hadden we een stuk mooier uitzicht dan in de buurt van het vliegveld. Mira Flores ligt vlak aan de Stille Oceaan en het strand waar ze volop aan het bouwen zijn. Om 8.00 kwamen we zonder kleerscheuren bij het hostel aan, waar we helaas nog in de lobby/ontbijtzaal moesten plaatsnemen omdat de kamer pas vanaf 13.00 beschikbaar was. Gelukkig kun je hier gebruik maken van gratis (en zelfs snel) internet en even bijkomen was ook geen straf. Het thuisfront was inmiddels al op de hoogte van onze aankomst, toen de telefoon ging en Marije werd geroepen: haar moeder aan de telefoon. Dat leek Marije wel wat vreemd, dus toch maar in het Engels opgenomen. Even dacht ze dat het Marcela was, haar tante uit Bolivia. Maar wat bleek nou, het was de contactpersoon uit Arequipa die even wilde weten of we goed waren aangekomen en alles hadden begrepen tot nu toe, haha. Erg attent. Iets daarna zijn we de stad maar eens ingelopen om wat geld te wisselen (de Sol is ongeveer 0,25 euro waard), water en wat fruit in te slaan. Vervolgens zijn we richting de zee gelopen en hebben we daar een tijdje van het uitzicht genoten. Helaas is dit uitzicht wat vertroebeld. In de wintermaanden hangt er boven Lima namelijk een bepaalde mist: de Garua (zeemist). ’s Middags konden we ons eindelijk gaan installeren op onze prima uitziende hotelkamer, waar we vrij snel even op bed in slaap vielen. Het tijdsverschil en de lange reis waren hier toch wel de oorzaak van. We zijn vroeg in de avond vast een restaurantje gaan zoeken, zodat we vanavond op tijd naar bed konden en hopelijk een jetlag voorkomen. De portier van het hostel wees ons op een plein ongeveer 5 blokken verderop, hier bleken vele restaurantjes te zitten. Even een visitekaartje van het hotel mee, mochten we verdwalen en toen het verkeer weer getrotseerd. Een opvallend verschijnsel is het zebrapad, hier in Peru lijkt het puur ter decoratie van het wegdek te zijn aangebracht. Veilig en wel bij een leuk restaurantje aangekomen waar ze zelfs schattig geruite kleedjes hadden tegen de kou. Dit was ook wel welkom, het koelt vrij snel af in de avond. Na heerlijk gegeten te hebben zijn we nu wel toe aan ons bed.
Morgen staat er nog een rustige ochtend op het programma in Lima, waarna we om 14.00 afreizen met een bus naar Paracas. Hier zullen we de komende twee dagen verblijven voor een aantal excursies in de natuur. Daarover later natuurlijk meer!
Om 00.45 begonnen we aan onze lange vliegreis van 12 uur van Madrid naar Lima. Deze lange vlucht viel achteraf reuze mee en we konden zelfs nog wat slapen. Om 2 uur ’s nachts lasagne met pesto en vreemd uitziende bechamelsaus eten was wel een bijzondere ervaring en niet echt voor herhaling vatbaar. Om 05.45, plaatselijke tijd, zijn we veilig geland op Lima (het is hier 7 uur vroeger dan in Nederland). Na het standaard riedeltje rondom de immigratie en douane, wat toch aardig wat tijd in beslag neemt, kwamen onze koffers echter vrijwel direct aangerold. Beide koffers zijn gelukkig ongeschonden van Düsseldorf via Madrid in Lima aangekomen. In de aankomsthal stond een aardig uitziende taxichauffeur ons met naambordje en al op te wachten, het kon niet beter.
Na nog geen minuut in de auto te zitten wisten we meteen: we zijn in Zuid-Amerika. Het verkeer is heel ‘bijzonder’ hier. Regels lijken er niet te zijn, toeteren is een standaard handeling waarmee je voorrang lijkt te krijgen en aan rijstroken houden ze zich niet. Op een vierbaansweg kun je ook prima met z’n vijven naast elkaar rijden en voor het inhalen hoef je je richtingaanwijzer echt niet te gebruiken. Met andere woorden, je kijkt je ogen uit en houdt tegelijkertijd je hart vast. De eerste aanblik van de stad Lima was niet adembenemend mooi ofzo, daarvoor moet je volgens de boekjes naar het oude stadcentrum. Daar hebben wij de komende anderhalve dag geen tijd voor. We werden nu naar de wijk ‘Mira Flores’ gebracht, een relatief veilige wijk met veel toeristen. Hier bevind ons hostel ‘Porta’ zich. Het laatste deel van de autorit hadden we een stuk mooier uitzicht dan in de buurt van het vliegveld. Mira Flores ligt vlak aan de Stille Oceaan en het strand waar ze volop aan het bouwen zijn. Om 8.00 kwamen we zonder kleerscheuren bij het hostel aan, waar we helaas nog in de lobby/ontbijtzaal moesten plaatsnemen omdat de kamer pas vanaf 13.00 beschikbaar was. Gelukkig kun je hier gebruik maken van gratis (en zelfs snel) internet en even bijkomen was ook geen straf. Het thuisfront was inmiddels al op de hoogte van onze aankomst, toen de telefoon ging en Marije werd geroepen: haar moeder aan de telefoon. Dat leek Marije wel wat vreemd, dus toch maar in het Engels opgenomen. Even dacht ze dat het Marcela was, haar tante uit Bolivia. Maar wat bleek nou, het was de contactpersoon uit Arequipa die even wilde weten of we goed waren aangekomen en alles hadden begrepen tot nu toe, haha. Erg attent. Iets daarna zijn we de stad maar eens ingelopen om wat geld te wisselen (de Sol is ongeveer 0,25 euro waard), water en wat fruit in te slaan. Vervolgens zijn we richting de zee gelopen en hebben we daar een tijdje van het uitzicht genoten. Helaas is dit uitzicht wat vertroebeld. In de wintermaanden hangt er boven Lima namelijk een bepaalde mist: de Garua (zeemist). ’s Middags konden we ons eindelijk gaan installeren op onze prima uitziende hotelkamer, waar we vrij snel even op bed in slaap vielen. Het tijdsverschil en de lange reis waren hier toch wel de oorzaak van. We zijn vroeg in de avond vast een restaurantje gaan zoeken, zodat we vanavond op tijd naar bed konden en hopelijk een jetlag voorkomen. De portier van het hostel wees ons op een plein ongeveer 5 blokken verderop, hier bleken vele restaurantjes te zitten. Even een visitekaartje van het hotel mee, mochten we verdwalen en toen het verkeer weer getrotseerd. Een opvallend verschijnsel is het zebrapad, hier in Peru lijkt het puur ter decoratie van het wegdek te zijn aangebracht. Veilig en wel bij een leuk restaurantje aangekomen waar ze zelfs schattig geruite kleedjes hadden tegen de kou. Dit was ook wel welkom, het koelt vrij snel af in de avond. Na heerlijk gegeten te hebben zijn we nu wel toe aan ons bed.
Morgen staat er nog een rustige ochtend op het programma in Lima, waarna we om 14.00 afreizen met een bus naar Paracas. Hier zullen we de komende twee dagen verblijven voor een aantal excursies in de natuur. Daarover later natuurlijk meer!
-
15 Juli 2014 - 08:27
Emiel Drenth:
Fijn dat de reis goed verlopen is, geniet van de dagen in lima! -
15 Juli 2014 - 09:07
Bert S:
Dat is nou het mooie van reizen: cultuurverschillen. Fijn dat je dat zo mooi beschrijft. En nu genieten! -
15 Juli 2014 - 11:13
Hendrielle:
Goed geschreven!
Ik ben benieuwd naar jullie avonturen ;)
-
15 Juli 2014 - 13:36
Omijet:
Mooi dat alles zo goed verlopen is. Geniet ervan
-
15 Juli 2014 - 17:40
Hillebrand:
Hoi Marije, nogmaals een fijne reis en ook nog bedankt voor je mooie woorden vorige week! -
15 Juli 2014 - 20:06
Diane:
Leuk om jullie reisverhalen zo snel al te lezen. Veel plezier. -
15 Juli 2014 - 21:50
Gerda:
Ja het afscheid was wel even moeilijk maar nu gaan we genieten van jullie verhalen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
