Dag 23. Lion walk en Elephant safari (3 augustus)

Oef, dat was vroeg vanmorgen, 5.45 ging de wekker af. Dat is nog een uur eerder dan doordeweeks, maar voor een goed doel: de Lion walk! Een bijna onbeschrijfelijke ervaring, maar ik ga het proberen.
Om 6.30 werden we (Julia, Marcia, Anne, Emilie, Lizzie, David, Simon en ikzelf) met een bus opgehaald bij de lodge. Om 7.10 waren we met in totaal twintig mensen aangekomen bij het park. Uiteraard moest er eerst betaald worden en kregen we koffie of thee. Vervolgens werd er een korte uitleg gegeven over veiligheidsregels. Iedereen kreeg een stok, hiermee kun je de leeuwen afleiden, ze zijn niet om te slaan maar om mee op de grond te ‘vegen’ zodat ze ermee gaan spelen. Verder mocht je geen tassen mee, niet rennen (dan denken ze dat je wil spelen) en altijd bij de groep blijven. De groep werd opgesplitst in twee, wij zaten met z’n achten als vrijwilligers bij elkaar + twee onbekende mensen. Er waren drie gidsen bij en twee vrijwilligers van de Lion Encounter, waaronder een Nederlander, Henk. We hadden drie leeuwen bij ons: twee mannetjes van 6 maanden en één vrouwtje van 7 maanden. Vrij klein dus nog. Er kan met de leeuwen gelopen worden tot 18 maanden.
Deze organisatie werkt met 4 stadia. Het eerste stadium is het stadium waarin er met de leeuwen gelopen wordt in een gebied waar wel andere dieren leven zoals olifanten en buffels, maar geen andere grotere leeuwen, hyena’s etc. Het tweede stadium begint wanneer ze 18 maanden zijn. Ze worden dan te groot voor het lopen en worden overgeplaatst naar een ander gebied. Hier leren ze om te overleven in het wild, ze moeten zelf leren jagen en er is nauwelijks meer contact met mensen. In het derde stadium bevat het gebied ook andere jachtdieren als hyena’s, luipaarden etc. Het vierde stadium is het eindstadium. De leeuwen zijn dan zo goed als uitgegroeid en leven nagenoeg zoals in het wild.
Wij liepen dus met de jongste leeuwen, deze kun je ook nog goed aanraken. Tijdens het lopen moet je zorgen dat je altijd achter de leeuwen blijft lopen. Tijdens het aaien moet je ze vanaf achter benaderen en vanaf de nek tot aan hun staart kun je ze aaien en kroelen, gehurkt met één knie op de grond voor de balans. Wanneer de leeuw zich naar je toedraait sta je op en wijs je met de stok naar de grond om hem af te leiden. We waren dus met z’n tienen en hadden drie leeuwen. We begonnen met een kort stukje lopen, waarnaar we op een open plek aan kwamen. Ondertussen vertelde de gids over de leeuwen en hun project. Op de open plek was er voor iedereen gelegenheid om foto’s bij één van de leeuwen te maken, al aaiend. Super gaaf om te doen natuurlijk! Zo dicht bij een leeuw zijn is heel bijzonder (al zijn ze nog maar klein). Ze hebben een zachte huid, eigenlijk wel vergelijkbaar met een kat, maar dan langere haren. Bij mij draaide hij zich na een tijdje naar me om, maar ik was totaal niet bang, juist heel kalm eigenlijk. Ik stond op, bewoog met de stok en hij ging weer liggen. Vervolgens mocht ik nog meer foto’s laten maken, echt fantastisch! Ondertussen waren de twee andere leeuwtjes lekker aan het spelen. Nadat iedereen op de foto was geweest liepen we weer verder en mocht je onder het lopen de leeuwen ook weer aanraken. Heel gaaf om te zien hoe de gidsen en vrijwilligers de leeuwen de vrijheid gaven, maar toch ook weer onder controle hadden. In dit stadium staat de mens nog boven de leeuw, wij zijn nog de baas.
Vervolgens hadden we weer de mogelijkheid voor foto’s bij de leeuw en hebben we een prachtige groepsfoto kunnen maken, de vrijwilligers van African Impact. We liepen hierna weer verder naar een prachtige plek bij het water, de Zambezi rivier, héél erg mooi! Hier konden de leeuwtjes lekker even spelen en drinken. Vrijwilliger Henk heeft ook hier nog een mooie foto van mij kunnen maken. Het was ontzettend leuk om te zien hoe speels de leeuwen waren, zowel met stokken uit het water als met elkaar. Daarna liepen we terug naar het beginpunt en was het avontuur alweer afgelopen. Wat mij betreft veelste kort (een uur), ik denk niet dat je snel genoeg krijgt van deze fantastische dieren! Terug bij de overkapping kregen we weer wat drinken aangeboden en werd ons de film getoond die onderweg was gemaakt. Ik vond het een ontzettend leuke mooie film en heb de dvd dan ook maar gekocht. Een hele mooie herinnering aan deze onvergetelijke ervaring! Ik leef nog een beetje in een soort roes, het is eigenlijk niet te bevatten en niet normaal dat je dit soort dingen kunt meemaken. Na deze ervaring heeft Afrika, maar zeker ook de leeuwen, definitief mijn hart gestolen! Wie weet een volgende keer een vrijwilligersproject met leeuwen.
Onderweg terug naar de lodge zagen we langs de weg, gewoon in de berm zonder hek ofzo, nog twee giraffen lopen. Wat een bijzonder land is het toch. In Nederland zie je hooguit koeien, paarden of schapen langs de weg, in een omheind weiland, haha. Om 10.15 waren we terug bij onze lodge en hadden we een paar uur de tijd om bij het zwembad te liggen, te eten en onze camera’s weer op te laden. Ik heb ook snel de foto’s van de ochtend veilig gesteld op de computer en harde schijf.

Om 14.30 werden we opgehaald voor deel twee, de olifantensafari! We kregen eerst wat te drinken aangeboden en wat uitleg over veiligheid, de olifanten en hoe het in zijn werk zou gaan die middag. Ondertussen zagen we de olifanten aankomen en werden ze opgezadeld. Ze kregen een zacht kussen-achtig zadel op met stijgbeugels eraan. Precies dezelfde als aan een paardrijzadel, erg komisch gezicht voor mij. Vervolgens werden de olifanten door de gids die voorop zat naar een groot plateau gereden. Vanaf hier konden we opstappen. Er waren in totaal acht olifanten, twee daarvan werden alleen bereden door gidsen en op zes ervan zaten wij, de toeristen, in tweetallen. Er was zelfs een ‘babyolifant’ bij van 4 jaar oud. Vanaf 3 jaar kunnen ze bereden worden. Allereerst zal ik wat informatie geven over de olifanten. Ik reed samen met Julia op olifant Liwa. Dit is een vrouwtje van 30 jaar oud. De olifanten eten zo’n 300 kg per dag en drinken zo’n 60-80 liter water, ze kunnen twee dagen zonder water leven. Ze kunnen tussen de 60 en 80 jaar worden en groeien vaak ook nog door tot hun 60e. Wij reden dan ook zeker niet op de grootste olifant, maar wanneer ze tussen de 55 en 60 jaar zijn gaan ze met ‘pensioen’ begreep ik. Hun oren gebruiken ze als ventilatie als het warm is, ze wapperen. Als ze het koud hebben houden ze ze tegen hun lichaam aan om zo min mogelijk warmte te verliezen. Aan het eind heb ik Liwa nog een tijdje kunnen ‘aaien’. De huid is ontzettend ruw en ze hebben stekelige haren. Je moet altijd voor of naast de olifant staan, omdat hij je anders niet kan zien (eigenlijk hetzelfde als met paarden dus). Alle olifanten hier zijn opgegroeid bij mensen omdat ze als ‘wees’ zijn gevonden of daar zijn geboren. De olifanten worden ‘s ochtends één keer en ’s middags één keer bereden. De rest van de dag leven ze gewoon in het ‘wild’ daar, in het park. De gidsen blijven wel de hele dag bij ze, omdat zij ze weer op tijd terug moeten brengen. Aangezien in dit gebied ook wilde olifanten (en andere wilde dieren) lopen is het wel eens voorgekomen dat een vrouwtje 10 maanden weg is geweest, ze was meegegaan met de wilde kudde. Na 10 maanden kwam ze toch weer terug en een aantal maanden later was er ineens een baby-olifantje. Zo is hun eigen ‘kudde’ gegroeid tot acht olifanten.
Nu dan over de rit. Toen iedereen op een olifant zat konden we vertrekken. De eerste paar minuten vond Julia het behoorlijk eng, maar dat sloeg snel over in genieten. Voor mij voelde het meteen vertrouwd, zo heel veel breder als Udessa voelde het niet eens aan. We vertrokken de ‘bush’ in, echt een fantastisch landschap weer. Het tempo was behoorlijk laag, dus heel relaxt eigenlijk en totaal niet hobbelig. Af en toe gingen de olifanten richting een boom om even een tak of wat bladeren eruit te trekken, erg komisch gezicht. Na een tijdje kwamen we weer aan bij de Zambezi rivier, waar een aantal olifanten wat gingen drinken. Vervolgens reden we weer verder en zagen onderweg nog impala’s, een wild zwijn en bushpat’s. Bushpat’s lijken op impala’s maar hebben witte stippen en langere haren heb ik me laten vertellen. Na een uurtje waren we weer terug bij het begin en hadden we er een fantastische rit op zitten. Vervolgens gingen de olifanten zitten en mochten we op hun poot gaan zitten en ze wat te eten geven (zie foto!), super gaaf. Vervolgens deden ze een ‘groet’ met hun poot en hadden we nog wat tijd om ze te aaien en foto’s te maken. Ook tijdens deze rit is er een film gemaakt, deze bekeken we onder het genot van wat drinken, na de tijd. Ik vond hem minder leuk dan die van de leeuwen en was ook minder vaak in beeld. Deze heb ik daarom maar niet gekocht.
Het was heel onwerkelijk hoor, rijden op een olifant, maar een ervaring die ik niet wilde missen en niet zal vergeten! Deze hele dag was meer dan fantastisch en onvergetelijk.
De rest van de avond ben ik bezig geweest met het bekijken en selecteren van foto’s en het schrijven van de blog. Voor het eten had ik even simpel noedels en een blikje met groentes gehaald. Ook Ally (Engeland), één van de nieuwe vrijwilligers die maandag is aangekomen en vorig jaar vrijwilligerswerk deed in Malawi, at een simpele maaltijd. Gezellig samen zitten eten en een tijdje mee zitten kletsen. Morgen gaan we weer lekker uiteten bij het lokale restaurant ‘Zambezi’ met een grote groep. Ik heb begrepen dat de krokodil weer leverbaar is, dus dat gaat het morgen zeker weten worden. Verder wordt het een relax dagje morgen en gaan we misschien nog even naar de souvenirmarkt, de curreomarket.