Dag 28. Teaching en Afterschool (8 augustus)

Zoals ik gisteren al zei was het vandaag de laatste keer op school. Morgen komen de kinderen wel naar school, maar niet voor les. Het is morgen ‘parentsday’, ouders kunnen langskomen op school om het rapport te bekijken ofzo. Aangezien we niet goed wisten wat ons vandaag stond te wachten, ook wetende dat de teacher er niet zou zijn, bood Tammy aan om met mij en Emilie mee te gaan naar school. We hadden wat boeken meegenomen, wat spullen om te kleuren en uiteraard onze posters. Als eerst lazen we twee boeken voor om daarna de posters met foto’s te geven, ze waren zo nieuwsgierig! Ze vonden het echt prachtig, ik ging met de poster even alle tafels langs zodat ze zichzelf konden zoeken op de foto. Vervolgens heeft Jozef ons geholpen met het ophangen van de poster. Ik moest toch wel een beetje gniffelen om het verschil tussen de twee (de oranje is van mij) posters en om de manier van ophangen, wie het laatst lacht…Ach de kinderen vonden het prachtig en daar gaat het om. De rest van de school was buiten aan het ‘schoonmaken’ en de tuin aan het onderhouden. Tammy had haar computer meegenomen en kwam met het idee om met de hele school in het grootste lokaal een film te gaan kijken, Ratatouille. De foto’s zeggen genoeg denk ik. Het hele lokaal vol kinderen starend naar een laptopscherm. Niet echt duidelijk maar voor hun het einde natuurlijk. Na 50 min werd het wat onrustig dus besloten we een pauze in te lassen. Ze konden even buiten spelen en een aantal jongens waren weer op de traditionele drums aan het spelen, een prachtig gezicht + geluid. Verder heb ik met verbazing naar een meisje staan kijken die aan het breien was met, geloof het of niet, twee lollystokjes! En het werkte nog ook. Na 10 min de film weer voortgezet tot 10.50, we konden hem niet helemaal afkijken en het werd steeds rumoeriger. We wilden als afsluiter nog even met z’n allen gaan dansen. Iedereen tegen de muren aan staan en in het midden kon dan klas voor klas laten zien wat hij kon, althans dat was het plan. Helaas liep dit weer uit op een fiasco. Luisteren en het houden aan de regels die je opstelt ging nu ook, ondanks dat het Tammy was, niet goed. Tammy is dan heel duidelijk en na twee keer waarschuwen stopt ze dan ook gewoon. Toen was het afscheid nemen van de klas (al waren er veel kinderen niet aanwezig) dan toch daar. Ik vond het eerlijk gezegd voor mezelf niet zo moeilijk en ik denk dat het ook belangrijk is om je volwassen op te stellen voor de kinderen. Elke vier weken een huilende vrijwilliger lijkt me niet goed voor ze. Ik heb het heel leuk gehad met de klas en ze best wel een beetje leren kennen, maar er ook weer niet zo’n band mee opgebouwd als je zou hebben wanneer je in een weeshuis werkt bijvoorbeeld. Uiteraard wel gezegd hoe leuk ik het heb gevonden en dat ik het jammer vond om weg te gaan en dat ze best verdrietig mochten zijn. Maar ook duidelijk gemaakt dat er vast weer een hele leuke, lieve nieuwe vrijwilliger komt. Voor mij een goed afscheid zo.
Op de terugweg nog iets bijzonders gezien op de weg. Het was een auto, met zo’n laadbak achterop, en die zat hélemaal volgestouwd met mensen. Ongelofelijk, ik denk wel 25 mensen al dan niet meer, ze hingen er aan alle kanten uit. Jammer dat ik daar geen foto van kon maken.

’s Middags stond er Afterschool op het programma samen met Abdullah, Janet, Alice, Emily (andere), en twee Nederlandse meisjes die voor één middag een programma bij ons volgden.
Net als vorige week waren er weer een stuk of 25 á 30 kinderen aanwezig op het speelveld. De jongens spelen vooral met de voetballen en rugbybal, er wordt veel geschommeld (een touw tussen twee bomen), we hadden een touw om touwtje te springen, stoepkrijt en verder waren wijzelf ook weer populair speelmateriaal. Net als vorige week weer vele kinderen op mijn rug rondgedragen, opgetild, gevoetbald en veel gefotografeerd. Er was ook een jongetje met zijn jongere broertje. Die wilde graag samen met hem op de foto. Het jongere broertje vond die camera maar heel erg gek (zie foto). Een jongen van 14 had zijn jongere broertje van 1 jaar en 9 maanden meegenomen. Hij zat op de te spelen met een kleerhanger, echt heel schatten en tja alles is hier speelgoed. Ik had niet gedacht dat hij deze leeftijd zou hebben, naar mijn idee leek hij veel jonger. Er was ook een 9-jarig meisje met haar 1-jarige broertje op haar rug gebonden. Zij wilde ook heel graag even op mijn rug ‘rondgereden’ worden. Toen had ik er dus ineens twee op mijn rug, best zwaar. Het meisjes straalde helemaal toen ze weer op de grond stond en dat maakt alles goed. Spelen met een broertje op je rug gaat natuurlijk lastig. Het was eigenlijk best wel relaxt en de kinderen hebben in ieder geval een mooie middag gehad!
Na Afterschool ben je zó vies dat je als eerste een lange douche wil nemen. Daarna half naar een film zitten kijken, om vervolgens om 18.30 te vertrekken naar de braai van vanavond. Het volleyballen voor die tijd heb ik maar even overgeslagen, ik was gesloopt.
De braai was, net als de andere keren, weer heerlijk. Ook nu was er weer de heerlijk gemarineerde kip, groentes, spinazie in satésaus (vind ik niet lekker), salade, brood en gelukkig was er ook weer krokodil! Het was weer een gezellige braai en vooral erg druk, we waren met 30 mensen. Bij Frances viel het eten niet goed ofzo, want vlak voor we terug zouden gaan moest ze overgeven. Het leek een paar dagen mee te vallen met het aantal zieken hier, maar nu vallen ze weer bij bosjes neer. Zelfs twee van de mensen die hier maandag zijn aangekomen zijn nu al ziek en in totaal denk ik tien mensen, waarvan er 5 bij mij op de kamer liggen. Ik ben de enige nog niet zieke, afkloppen. De klachten zijn verschillend: van overgeven, maagproblemen, verkoudheden tot griepachtige verschijnselen.
Toen we terug kwamen van de braai zijn we nog met z’n tienen naar ‘Olga’s’ gelopen, voor een lekkere bol ijs. Na het schrijven van mijn blog ga ik maar eens op tijd naar bed. De laatste twee dagen was het steeds zo gezellig, kletsen met een klein groepje buiten, dat het steeds minstens 23.30 was voor ik in bed lag. Een enorm verschil met mijn eerste drie weken.

Aangezien de scholen morgen geen lesprogramma aanbieden kunnen wij als ‘teachers’ daar niks doen. We gaan daarom in de ochtend in de lodge de Holidayclubs voorbereiden die volgende week beginnen. ’s Middags heb ik Reading Club bij Christian Academie. Dit zijn de allerkleinsten, 4 á 5 jaar. Als iedereen een beetje fit en wakker genoeg is gaan we ’s avonds misschien uit naar ‘Fesbar’, de lokale bar hier. Maar met al die zieken of aankomende zieken hier kan ik daar de dag ervoor nog niks over zeggen.