Dag 14. Bus van Puno naar Cusco (27-7)

Vandaag hebben we na een snel ontbijt, het is toch sneller laat dan je denkt, de taxi richting de haven gepakt. Hier is ook het busstation vanwaar onze bus naar Cusco vertrok. We waren er binnen een paar minuten en even later kwamen ook de Belgen Els en Mark eraan. Gedurende de prachtige rit van zo’n 400 kilometer door de bijzondere en steeds weer veranderende natuurlijk van Peru, deden we verschillende plaatsjes aan. Allereerst stopten we na 100 kilometer bij Pukara, bekend van zijn keramiek en goede koffie (al heeft Marije nog geen bijzondere koffie in de regio kunnen ontdekken). Pukara is ook de naam van de eerste beschaving in de regio, hierna volgde de Tiwanaku de Qolla en de Inca’s. Van 1533 tot 1821 is Peru een Spaanse kolonie. Al sinds we in Peru zijn zien we overal rozetten en vlaggen hangen en morgen is het feest dan daar: 28 juli is het onafhankelijkheidsdag. Nog even over Pukara, in een museum zagen we verschillende beelden zonder hoofd of personen die hun hoofd in hun handen hielden. Door dit volk werden vroeger mensen geofferd voor de natuurgoden. Na deze stop reden we verder en kwamen we op ruim 4300 meter hoogte aan in het plaatsje La Raya, de grens. Dit dorp is ook echt de grens tussen Puno en Cusco. Tot deze plaats wordt er zowel Aymara, Quechua als Spaans gesproken. Vanaf La Raya spreken ze geen Aymara meer. Langzaam aan zag je de natuur weer veranderen. De bergen werden groener en er kwamen steeds meer bomen. Ook zagen we steeds vaker kleine meertjes en rivieren. Al die verschillende landschappen die Peru rijk is blijven ons verbazen. Ook de hoogte is eigenlijk heel apart, je hebt helemaal niet het idee dat je zo hoog zit en de bergen om je heen lijken niet eens zo groot. Maar zelf zit je toch al boven de 3000 meter en de bergen daaromheen zijn vaak hoger dan 5000 meter.

We reden nog een eindje door en stopten voor de lunch in Sicuani. Wat een uitzicht tijdens het eten zeg, een grasland met alpaca’s en een kleine vicunia met daarachter een waterval en de bergen. En wat is het hier weer aangenaam warm, een jas is echt niet meer nodig. We hebben lekker gegeten en genoten van de live muziek. We daalden per bus weer verder af naar Raqchi, nog slechts 120 kilometer van onze bestemming Cusco. Hier bezochten we een prachtige archeologische vindplaats. Een tempel gebouwd voor de oppergod van de Inca’s, Wiracocha. Enorme pijlers stonden nog overeind, wat moet dit bouwwerk imposant zijn geweest toen het nog volledig intact was. De muur die gebouwd was om de stad te beschermen en daarnaast gevechten tussen de Aymara en Quechua sprekende volken te voorkomen was nog bijna volledig intact. Het is een muur van 3 meter hoog en 2 meter dik, totaal zo’n 5 kilometer rondom het dorp/stad. Daarnaast zag je ook nog voedsel silo’s. In de locatie van de gebouwen zie je de fascinatie van de Inca’s voor het heelal terug, de zonsopkomst en –ondergang zie je bijvoorbeeld mooi door een straat lopen. In Raqchi waren er natuurlijk ook weer mensen die graag spulletjes aan je willen verkopen. Kleding, maar deze keer ook complete schaakspellen en mens-erger-je-niet borden met alpaca’s, lama’s en Peruanen als speelpoppetjes. Het is weer tijd om te gaan, we reizen verder naar Andahuaylillas, een dorpje met een sixtijnse kapel. Het dorp ligt op “maar” op 3100 meter hoogte en dat is zeker te merken in de temperatuur, wat een verschil met Puno zeg. We hebben hier even van de zon genoten en na een half uurtje de laatste rit naar Cusco ingezet. Onderweg vielen nog wat dingen op, zo zie je net als in de Colca Vallei soms rijen drogende bakstenen liggen. Daarnaast staan er verschillende dingen op de bergen “geschreven”. Het zijn onder andere aanduidingen welke school er in het dorp zit (een school heeft blijkbaar een nummer), ook zagen we ergens een soort reclame voor een restaurant: waar een berg al niet goed voor kan zijn. In Cusco (of officieel in het Quechua, Cosco) werden we opgewacht en naar ons hotel gebracht. En ook hier kwam Yvonne weer een nieuwe variant van haar achternaam tegen. Deze keer was het Voorhorsdt. Ook niet zo’n praktische naam om uit te spreken aangezien hier de V qua uitspraak een B wordt en ook de R en S niet zulke handige klanken zijn. Zolang ze zich voorstelt als Yvon fleuren ze weer helemaal op. Het omgekeerde is het geval met Marije, een achternaam die ze goed afgaat maar een voornaam waar ze graag Mary of Mariah van maken.

In het hotel hebben we de plannen voor aankomende dagen gemaakt. Je kunt hier een Boleto Turistico del Cuso (BTC) kopen. Deze kunnen we morgen gebruiken voor onze tour rondom de stad, en dinsdag voor onze reis bij de zoutmijnen. Ook woensdag in de Heilige Vallei (Ollantaytambo) zal hij nog van pas komen. De komende dagen gaan we ons dus zeker niet vervelen. Morgen kunnen we eindelijk weer eens een beetje uitslapen. Onze tour, waarbij we vooral ruïnes gaan bekijken, begint namelijk pas ’s middags.