Dag 2. Aankomst Da Nang vrijwilligerswerk(26 juli)

Heerlijk zo'n nacht (redelijk goed) slapen, maar ook weer vroeg uit de veren want mijn vliegtuig vertrok om 7.25 uur naar mijn bestemming voor de komende 3 weken, Da Nang. Bij de receptie zeiden ze dat ik op tijd was als ik om 6.30 zou vertrekken. Als Nederlander leek mij dat toch wat laat en sprak ik 6.00 af. Maar ze had gelijk, binnen 20 minuten was ik ingecheckt en door de douane. Helemaal niet erg want zo had ik tijd om wat rond te kijken. Hoorde ik gisteren nog veel Nederlands Duits en Engels, nu was ik één van de weinige blanken. De verschillende restaurants waren al aardig gevuld op dit vroege uur met mensen die warme maaltijden zaten te eten, voornamelijk de bekende soep. De inhoud wordt gegeten met stokjes en voor het vloeibare deel bruiken ze wel een lepel. Een uurtje vliegen is ook zo voorbij en het laatste stuk was prachtig qua landschap! In een recordtempo (lees 10 minuten!) stond ik met koffer en al buiten waar Nhang mij stond op te wachten. Nhang is verantwoordelijk voor het teaching project. Ze is een beetje van mijn leeftijd, spreekt goed Engels en een gezellige kletser en vrager. Thang kwam ons een half uurtje later ophalen met de auto en voor 10.00 uur was ik al in het vrijwilligershuis 'de Green House'. Drie keer raden waarom het zo heet...Beneden is een grote gezamelijke ruimte en simpele keuken. Boven zijn 4 slaapkamers. Ik deel er één met Dorothee de andere (Duitse) vrijwilligster. Het is een prima kamer met eigen badkamer en een (haast onmisbare) airco. Ook WiFi is gratis in het hele huis. Ik kreeg wat tijd om even op te ruimen, te douchen en bij te komen. Na de lunch mocht ik nog een uurtje 'slapen', dat is hier gebruikelijk. Je hebt dan zo'n 2 uur 'nappingtime'. 's Middags kreeg ik van Nhang een introductie over het vrijwilligerswerk. De verhalen die ze vertelde en de situaties waarin de kinderen en volwassenen zich begeven zijn schrijnend, maar laten wel zien hoe nuttig je hier als vrijwilliger kunt zijn. Ik ben heel benieuwd hoe het in het echt gaat zijn. De oprichter Mr Viet verloor zijn vader in de oorlog. Zijn moeder, op dat moment zwanger, bleef in leven, maar lag een jaar in het ziekenhuis. Mr Viet heeft daarom een jaar in een weeshuis gezeten. Gelukkig kon hij uiteindelijk terug naar zijn moeder en toen hij ouder was en besefte hoeveel geluk hij had wilde hij iets doen voor deze kinderen. Hij studeerde voor Engelse docent en richtte in 2004 volunteer Vietnam op samen met zijn zus. Inmiddels werken er hier 7 mensen en komen er het hele jaar door vrijwilligers die heel hard nodig zijn. Vooral omdat de overheid nauwelijks financieel bijdraagt. Ik zal later meer vertellen over de projecten, als ik er ook echt geweest ben. Om 15.00 uur had ik een korte city tour met de auto. Opvallend is het aantal scooters, meer dan auto's en meer scooters dan mensen zo vertelde Nhang mij. Ze vervoeren de gekste dingen hoorde ik, maar het vreemste wat ik tot nu toe heb gezien is een kapstok. Verder dragen veel mensen buiten een mondkapje. Het verkeer is iets minder chaotisch dan in Ho Chi Minh. De wegen zijn goed en soms zijn er mooi aangelegde parkjes en bermen, maar daarnaast kan een vuilnisbelt liggen. Er zijn veel kleine locale shops, restaurants een paar grote shoppingmalls. We reden over één van de zeven bruggen over de Han River richting de primary school Hong Sa om Dorothee en een staflid op te halen. Dit ligt net buiten het centrum. We kwamen langs het prachtige strand van Da Nang, met iets verderop de bizar grote en luxe resorts.
Met Dorothee klikte het gelukkig meteen super goed. Ze is 20 jaar, heeft een tussenjaar gehad en gaat komend jaar studeren. Dorothee is hier nu bijna 2 weken en blijft er nog 4. We hebben al enorm veel gekletst en ervaringen uit gewisseld. We zijn samen ergens een echte Vietnamese koffie gaan drinken voor 30 cent (sterk en wat zoet tegelijk en je doet er water bij) en aten in het vrijwilligershuis 2 heerlijke bapao achtige broodjes met als toetje een verse smoothie. Ik geloof niet dat we hier gaan verhongeren. Het is echt super gezellig, nu al, en zondag komen er nog 2 meiden uit Zwitserland. Dorothee wilde net als ik graag naar het mooie plaatsje Hoi An, vlakbij het strand. Dus we hebben vanavond meteen maar een mooi hostel geboekt voor komend weekend (last minute). Het is hier trouwens super warm (35 graden), maar vanavond hadden we een korte heftige verfrissende bui met een hoop onweer, prachtig gezicht vanaf ons dakterras.

Morgenochtend om 8.15 gaan we naar het weeshuis. Ik kijk er enorm naar uit. Het middagprogramma weet ik nog niet.