Dag 2. Johannesburg (13 juli)

Na een zeer goede eerste nacht stond er ‘s ochtends een lekker ontbijt klaar, gemaakt door Michael. De cadeautjes: vlokken, ontbijtkoek en Milka chocolade, vielen goed in de smaak. Het Nederlandse keukenschort + pannenlappen zullen ook vast van pas komen.
Het was fantastisch weer, dus we vertrokken al snel met de auto. De eerste stop was het huis (één van zijn huizen) van Nelson Mandela. Bijzonder om daar te kunnen zijn. Gelukkig was er geen pers en konden we even rustig rondkijken en foto’s maken. Kinderen komen daar elke dag papiertjes, geverfde steentjes en andere cadeautjes brengen. Vervolgens reden we verder door het prachtige Zuid-Afrika richting Hartebeespoort voor een ritje met een kabelbaan de berg op. De rit er naartoe vond ik al prachtig, je moet zoveel indrukken in je opnemen. Bijzonder zijn alle kleine kraampjes langs de snelweg, mensen lopen gewoon naast/op de snelweg en bij stoplichten proberen ze meteen van alles aan je te verkopen. Verder is het landschap (erg bergachtig) echt prachtig, ondanks dat het winter is en alles dus bruin is in plaats van groen. De busjes (zie foto) die hier rijden worden vooral gebruikt door de zwarte Afrikanen. Deze busjes rijden zonder regels, aldus Michael. Met de Hartebeespoort cable cart ride konden we de berg op en dit gaf ons een prachtig uitzicht over de dam, Pretoria, Johannesburg en de rest van de plaatsen/omgeving. Het weer was ook fantastisch, het kon allemaal niet beter. Uiteraard veel foto’s gemaakt en daarna nog heerlijk geluncht (pizza) en genoten van het weer en uitzicht. Om 15.00 moesten we toch echt snel weer richting huis, want de schilder, Sam, kon anders het hek niet uit om naar huis te gaan.
S’avonds hebben we foto’s gekeken, veel gekletst, getelefoneerd en nog wat gegeten. Tot nu toe red ik me ook heel aardig in het Engels en gelukkig verstaat Michael het Nederlands behoorlijk goed. Danielle praat en verstaat het erg goed. In de achtertuin staat een klein huisje waar een gezin, vader moeder en 2 kinderen, woont die zijn gevlucht vanuit Zimbabwe, de familie Zwabanie. Met hen heb ik ook kennis gemaakt en een tijdje gekletst. Hele aardige mensen, net zoals de rest van de Afrikanen die ik tot nu toe ontmoet heb. Er hangt hier overal gewoon een heel aangename sfeer. Iedereen is vriendelijk, beleefd, vrolijk en rustig.

De mensen hier in Zuid-Afrika gaan in de winter al vroeg naar bed, zo rond 20.30. Ik moet nu dan ook snel afronden, want het alarm moet er zo op en dan kan ik niet in de woonkamer blijven zitten. Morgen gaan we naar de kerk, eten in een luxe restaurant nog voor de verjaardag van Danielle en s’middags naar tante Marijke in Pretoria. Ik kijk ontzettend uit naar deze tweede, maar helaas ook alweer laatste dag, in Johannesburg. Want maandag vlieg ik door naar Zambia voor zes weken vrijwilligerswerk. Naar Johannesburg wil ik zeker nog een keer naar terug, er is hier nog zoveel te zien en te doen! En gelukkig zijn we altijd welkom bij Danielle en Michael.