Dag 14. Teaching en Reading Club DCC (25 juli)

De ochtend verliep (gelukkig) ongeveer hetzelfde als gisteren. Vandaag werkte Emilie met Sitwala. Ik heb rekenen en Engels gegeven aan de kinderen nadat de teacher klaar was met de herhaling van ‘science’. We hebben vandaag wel vier kinderen de klas uit moeten sturen vanwege het niet stil zijn, of vechten in de klas, maar verder was het allemaal redelijk onder controle te houden. Engels begrepen ze ook vrij goed, dit ging over zinnen die wel of niet in een ‘polite way’ stonden, dus een aardige manier van vragen (give me that book – please, can you give me that book). Rekenen was een samenvatting van het rekenen met patronen. Dit was voor een aantal kinderen nog steeds lastig en ik blijf me verbazen hoe moeilijk 9 a 10 jarige kinderen het vinden om te zeggen of 14 een groter of kleiner getal is dan 10. Aan het eind van de ochtend hebben we buiten weer een andere alfabetgame gespeeld, omdat ze behoorlijk goed hadden geluisterd. Dit kon stonden ze in twee rijen, de voorste twee kwamen steeds naar voren. Ik hield ze een kaart met een letter voor en degene die als eerst het goede antwoord gaf kreeg de kaart. De rij met de meeste kaarten aan het einde won. We werden nogal laat opgehaald vandaag, omdat er een busje te weinig was, dus we waren net op tijd voor de lunch. Daarna snel een simkaart een tegoed gekocht voor, je raadt het nooit, omgerekend 2 euro! Aangezien skype niet werkt kan ik op deze manier toch bellen/gebeld worden door het thuisfront. Om 13.30 moesten we alweer spullen gaan pakken voor de middagprogramma’s. Ik ging met Emilie en Jakob naar de DCC school voor Reading Club. Het was, net als de vorige twee Reading Clubs, weer ontzettend leuk. We begonnen met wat gezamenlijke spelletjes om vervolgens in groepjes van drie of vier kinderen schrijf, spel en leesoefeningen te doen. De kinderen zijn erg gemotiveerd en door de kleine groep kun je ze veel aandacht geven. Je ziet behoorlijk snel progressie en het is een stuk rustiger en geeft meer voldoening dan het lesgeven aan 40 kinderen. Een fijne afwisseling dus en de tijd vloog om. We horen rond 16.00 van de middagprojecten te worden opgehaald. Helaas waren ze ons vergeten dus werden we pas om 17.00 opgehaald. Voor mij niet zo erg, want ik heb vanaf 16.30 bijna een uur met mama aan de telefoon gehangen. Vervolgens was het snel omkleden, spullen pakken en zoeken naar mensen die ook naar de volleybal en braai gingen, aangezien de busjes al weg waren (tja wij waren nogal laat terug). Uiteindelijk lopend (15 min) met Barbara en David gegaan, iets wat ik na vanavond niet snel meer zal doen denk ik…

Aangekomen bij de braai voelde je meteen dat er iets aan de hand was. De tas van Emilie, met telefoon, camera, geld en pasjes, bleek gestolen te zijn vlakbij het volleybalveld! Twee kinderen hadden twee andere kinderen ermee zien wegrennen en wisten waar ze woonden. Dit zorgde natuurlijk voor opschudding en al snel vertrokken Tammy, Emilie en twee locals (die we nu erg dankbaar zijn) in het busje richting de huizen van deze kinderen. Achteraf blijkt dat ze naar de ouders van de kinderen zijn gegaan en het gesprek/de confrontatie zijn aangegaan. Eén ouder reageerde met: ‘nee dat kan absoluut niet, mijn kind is geen dief.’ En de andere reageerde: ‘schouders ophalend, mmm’. Waarschijnlijk krijgt dit kind opdracht van zijn vader om te stelen en het vervolgens af te geven. De twee locals besloten dat zij zouden blijven en Emilie en Tammy terug moesten gaan met het busje. Alle kinderen waren namelijk weggerend toen zij eraan kwamen en kwamen waarschijnlijk niet terug tot het busje verdween. Hierdoor hadden de locals echter wel het sterke vermoeden dat de kinderen er iets mee te maken hadden. Bedenk je even dat dit alles zich tussen 18.45 en 19.45 heeft afgespeeld en het hier dan al pikdonker is. Je begeven in deze donkere, afgelegen zwarte buurten is dan niet echt verstandig en prettig!
Emilie, en de rest, hadden wel zo’n vermoeden dat die tas niet meer bovenwater zou komen en nadat zij en Tammy ook nog een beetje hadden kunnen genieten van de heerlijke braai (koedoe vlees, kip, worstjes, brood, salade, bonen en rijst met groentes) wilden we dan ook vertrekken. Toen kreeg Tammy ineens telefoon en de boodschap was: ‘hurry hurry, kom hierheen’. Dus wij als gekken met veertien man de zwarte buurt in, eng! Pikdonker natuurlijk en niet wetende waar naartoe, waarom en wat er ons stond te wachten. Wat bleek, de locals hadden gewacht tot de kinderen terug kwamen en uiteindelijk, op wat cashgeld na, alle spullen van Emilie verspreid in bosjes terug gevonden! Echter werd ons hele busje omringt met zwarte mensen die in hun eigen taal aan het roepen en praten waren. Uiteindelijk moest Emilie ook nog een deel van het teruggevonden geld aan één van de mannen buiten geven, omdat hij had ‘geholpen’ met het vinden ofzo. Op zo’n moment moet je dat maar gewoon doen en niet te lang bij nadenken. De twee locals stapten daarna snel in en wij scheurden die buurt weer uit. Al met al een behoorlijk heftige en enge avond zo. Ik heb maar niet teveel naar buiten gekeken en gehoopt op een goede afloop. We zijn de twee locals enorm dankbaar, vooral Emilie natuurlijk. Iedereen, en ook zij, vindt het heel jammer wat er gebeurd is en wat voor ‘smet’ dit op de vakantie en op de kijk op deze zwarte mensen geeft. Om 21.00 uur waren we gelukkig allemaal weer veilig thuis in onze lodge. Hier bleek het water niet te werken, dus geen douche en het toilet kon niet doorgespoeld worden. Gelukkig was het vrij snel weer opgelost.

Morgen moet ik alleen naar de school, Emilie moet naar Greenpop. Dat is één van de community projecten en die neemt de hele dag in beslag. Je moet dan een enorme hoeveelheid (vorige week 1000) bomen planten. ’s Middags heb ik Artclub, daar heb ik veel zin in. Met een groep kinderen ga je dan iets knutselen. Wij gaan een vlinder maken met behulp van waterflesjes.