Dag 16. Livingstone Island en de Falls (27 juli)

Vanmorgen om 7.45 uur vertrokken we met tien man, met taxi’s, naar het Royal Livingstone Hotel. Daar zouden we met een bootje worden opgehaald en naar Livingstone Island gebracht worden. We kregen eerst nog een korte uitleg over de ontdekking van Livingstone Island door David Livingstone. Ik kon er eerlijk gezegd weinig van verstaan. Daarna vertrokken we met een klein speedbootje in groepjes van zes naar het eiland. We voeren over de Zambezi rivier richting de Victoria Falls, prachtige plaatjes waren dat en ook een regenboog was te zien. Daar aangekomen kregen we allemaal een regencape en moesten we tassen en slippers achterlaten. Toen konden we, op onze blote voeten, via blubberige paatjes richting de rand van de Falls lopen. Het laatste stuk waren glibberige stenen in het water, maar toen stonden we dan ook op een plek! Gewoon vlakbij de rand waar de Falls naar beneden kletteren. Vanaf daar hadden we een fantastisch uitzicht en een prachtige volle regenboog! De gidsen maakten van iedereen foto’s. De natuur hier is zo overweldigend mooi! Na een minuut of 5 liepen we verder naar een soort ‘pool’ waar je in kon ‘zwemmen’. Echt super vet, zo vlakbij de rand. De kou (het was nog maar 9.30 en dan in je bikini in koud water) was je zo vergeten. Weer wat mooie plaatjes geschoten en na een tijdje liepen we weer terug naar de tassen. Toen was het tijd voor een heerlijk ontbijt. We kregen koffie/thee met een muffin en scone. Daarna een prachtig opgemaakt bord met een broodje met: gepocheerd ei, bacon, spinazie en wat ui en tomaat, echt heerlijk. Om 10.30 werden we terug gevaren naar Royal Livingstone Hotel en hadden we weer een ‘amazing’ ochtend achter de rug. Emilie, Lizzie, Marcia, Anne, Julia en ik wilden de Victoria Falls ook van de andere kant, meer van beneden, bekijken. Dit was een minuut of 10 lopen, maar we kwamen onderweg iemand in een soort golfkarretje van het hotel tegen. We mochten wel met hem meerijden, handig! We zijn in totaal 2,5 uur in dit fantastische soort van natuurpark geweest. Als eerste hebben we het pad gelopen van begin tot eind van de Falls. Om de 20 meter kun je wel weer stoppen voor foto’s, het is zó mooi en steeds weer een ander plaatje + uitzicht. Ik kan het eigenlijk niet beschrijven en ook de foto’s zeggen nog niet genoeg denk ik. De hele Falls in één keer op de foto krijgen lukt ook eigenlijk niet. Hier heb ik ook de foto met de Nederlandse vlag gemaakt. Het was best lastig, maar ik vind hem toch leuk geworden, jullie hopelijk ook meiden. Na een tijdje lopen en dichter bij de Falls komend leek het wel te regenen, maar dat komt door de enorme kracht van de Victoria Falls. Je wordt er behoorlijk nat van. Uiteindelijk liep je nog over een brug die bijna het mooiste uitzicht gaf. Verderop zag je een andere grote brug vanaf waar je kunt bungeejumpen. We hebben een aantal mensen zien springen, pff doodeng. Niet voor mij, maar leuk om te zien. Na een uur hadden we het hele pad bewandeld langs de Falls en besloten ook het andere pad, boiling pot genaamd, te lopen. Nu zijn we hier tenslotte en het was nog maar 12.00 uur. Dit pad leidde ons de berg af de ‘jungle’ in. Een fantastische wandeling + afdaling/klim. Overal liepen wilde apen, echt prachtig. Hoewel ze wild zijn, zijn ze totaal niet bang en lopen ze vlak naast/voor/achter je, heel apart. Een soort Apenheul maar dan anders. Bijzonder vond ik het verschil in natuur. We waren vlakbij de Victoria Falls, maar begaven ons nu in de bush bush/jungle/oerwoudachtig, echt heel mooi! Dit land heeft zoveel te bieden! De andere meiden liepen vrij snel, en op een gegeven moment had ik daar genoeg van, ik wilde optimaal genieten. Daarom heb ik het laatste stuk alleen en in een lager tempo gelopen om rustig om me heen te kunnen kijken en foto’s te maken. Er waren zoveel bijzondere bomen en planten te zien, en dan plotseling weer een kabbelend riviertje, apen…pff overweldigend en niet op beeld vast te leggen. Na een behoorlijk afdaling waren we aangekomen bij de onderkant van de Falls, daar wij hij uit komt in de Zambezi rivier. Hier zagen we de bungeejumpbrug weer, maar nu vanaf beneden. Het uitzicht hier was adembenemend. Een aantal minuten gewoon op de rotsen gezeten, gekeken en genoten van alles om me heen. Ik had daar wel langer willen blijven, maar dat is het lastige van een groep, als het merendeel omhoog wil dan moet je mee helaas. Onderweg weer genoten van de spelende, etende en rennende apen, samen met Marcia. De anderen gingen zo hard omhoog en wij wilden wat langer genieten. We sloten ons bezoek aan de Falls af met een bezoekje aan de curreo market (souvenirs). De verkopers willen allemaal weten waar je vandaan komt, hoe je heet en zeggen dan: ‘oh you are my sister’. En tegen mij zei hij: ‘oh kom je ook uit een dorp, dan maak ik een goede prijs voor je’. Uiteindelijk niks gekocht, want ik had niet eens genoeg geld bij me, haha. De taxi bracht ons na deze onvergetelijke ochtend weer terug en na ons eerste softijsje hier lagen we om 15.00, toch vrij vermoeid, bij het zwembad. Met muziek op de achtergrond, mijn e-reader en wat te drinken was dit ook wel even genieten. Om 18.00 uur ben ik met Emilie gaan koken, we hadden voor zes personen ingrediënten voor pasta gekocht. Het was erg lekker al zeg ik het zelf. Na het eten gedoucht en opgemaakt, want we zouden uitgaan vanavond naar Fesbar. We begonnen bij de bar van de lodge. De meesten waren vrij snel dronken of aangeschoten en aangezien ik niet drink is er dan al snel weinig meer aan. En ook lang niet iedereen waar ik het goed mee kan vinden zou mee gaan die avond. Ik werd moeier en moeier en met het vooruitzicht op komende week, waarin gewoon weer gewerkt moet worden, leek het me niet verstandig. Ook wil ik niet ziek worden, zoals de meesten hier (waarschijnlijk deels door drank en oververmoeidheid). Dus ik koos voor mezelf en ben om 23.00 toch maar naar bed gegaan, aangezien we toen nog steeds niet vertrokken waren. Voor mij komen er nog genoeg mogelijkheden om minstens één keer hier uit te gaan.
Verder is er vandaag tijdens het raften nog een ongeluk gebeurd. De stroom/het water was nogal heftig, waardoor de boot is omgeslagen en iedereen eruit geslingerd werd, het heftige water in. Een Nederlands meisje, Laura, heeft hierbij haar schouder uit de kom gekregen. Echt sneu, maar ‘gelukkig’ gaat ze morgen naar huis. Ik twijfelde zelf nog of ik over twee weken met Emilie en Lizzie mee zou gaan raften. Het leek me al vrij eng en na dit incident doe ik het toch maar niet.