Dag 37. Bovu Island (17 augustus)

De eerste nacht in de jungle overleeft en eigenlijk best goed geslapen. Heerlijk om gewekt te worden door het geluid van dieren, waaronder nijlpaarden, i.p.v. door een generator of watertank (zoals bij de lodge). Na een goed ontbijt van; toast, eieren, bacon, tomaat en koffie, een tijdje liggen genieten in de hangmat met het uitzicht op de Zambezi. Ik snap nu waarom iedereen die ik sprak over dit eiland zo enthousiast is. Ik kan dat alleen maar beamen, het is hier zo vredig en rustig. Je wordt hooguit gestoord door wat vechtende/spelende apen slingerend van boom tot boom en prachtige vogeltjes. De natuur en het uitzicht zijn adembenemend mooi en het weer is fantastisch. Echt even twee dagen op vakantie dus in Zambia. Na anderhalf uur genieten in de hangmat en maken van foto’s vertrok mijn kano van het eiland naar het dichtstbijzijnde dorp, aan de overkant van de Zambezi. Hier kreeg ik een ‘culturele tour’ door het dorp. Dave gaf me een rondleiding door het dorp waar zo’n 55 mensen wonen. Uiteraard in de primitieve hutjes, soms ook van steen. Verder is er een school en een kerk. De meest bijzondere en primitiefste kerk die ik ooit gezien heb, maar toch prachtig (zie foto). Een lange hut met wat krakkemikkige bankjes, maar die op zondag helemaal vol ziet. De school is pas gebouwd en echt prachtig, strak in de verf en helemaal van beton en zonder ondersteuning van de overheid gebouwd. Verder liepen er overal wat koeien, geiten en kippen vrij rond. De omgeving is verder, zoals overal, erg dor en kaal vanwege de Zambiaanse winter. In de zomer is hier alles groen, aldus Dave. Na 40 minuten ontmoette ik Yvon. Een meisje van 20 jaar die normaal in Livingstone naar school gaat, maar in de vakantie in haar dorp woont. Zij liet me zien hoe je een traditionele maaltijd kookt: nshima met groentes, in dit geval de andijvie gekookt in een soort pindakaassaus en gebakken impa’s (soort mini gele courgette). Allereerst werd de andijvie met wat ui en tomaat opgezet en gekookt. Vervolgens sneden we de rest van de tomaten en de impa’s, allemaal op de hand, komt geen snijplank aan te pas. Ik mocht het ook proberen en ik was allang blij dat ik niet in mijn vingers sneed. Het werkte eigenlijk prima. Na de andijvie werd de impa een soort van gefrituurd en werd er weer wat tomaat en ui aan toegevoegd. Daarna was de nshima aan de beurt. Dit is het meest gegeten en zeer vullende voedsel hier in Zambia, een soort maismeelpap. Als eerst kook je een hoeveelheid water en vervolgens voeg je steeds wat meel toe, roert, wacht, voegt toe, roert, wacht etc. totdat het de juiste dikte heeft. Uiteraard foto’s van Yvon gemaakt en zij van mij terwijl ik in de nshima roerde. Ben blij dat ik hem niet verprutst heb, het is erg zwaar werk moet ik zeggen. Na ruim een uur koken konden we genieten van deze enorm vullende maaltijd. Uiteraard wordt er met de handen gegeten, enkel met je rechter hand. Traditioneel gezien is rechts voor eten en links voor het afvegen van je billen grof gezet. Van de nshima maak je een soort bolletje en daarmee pak je wat van de groentes op en dit stop je tegelijkertijd in je mond. Heerlijk om eens met je handen te kunnen eten en volgens mij ging het me prima af, kreeg geen commentaar al vonden ze het wel grappig (zie foto). Heb thuis natuurlijk een paar keer met de roti uit Suriname kunnen oefenen. Iets na 13.30 was ik weer terug op het eiland en nadat ik me had omgekleed heerlijk in de schaduw in een hangmat gelegen. Niet veel later vertrok ik samen met Barbara voor anderhalf uur naar een klein eilandje/zandstrand in de Zambezi waar het veilig is om te zwemmen. Uiteraard werden we weer in de kano door Dave vervoerd. De Zambezi is erg gevaarlijk en staat bekend om de hoeveelheid krokodillen. Echter door de lage waterstand nou was er een klein stukje veilig. Echt zwemmen kon je het niet noemen, erg laag en veel rotsen, maar we kunnen toch maar mooi zeggen dat we hebben gezwommen in de Zambezi rivier, een mooie ervaring (al keken we wel constant of er niet toch krokodillen waren, hihi). We hadden een prachtig wit zandstrandje tot onze beschikking met een grote boom. Het was misschien maar 30 m2 groot, maar we hadden hem helemaal voor ons alleen. Heerlijk even genieten van de dag, de zon en de natuur. Om 17.15 werd ik opgehaald voor de Sunset Cruise. Weer met Dave en dit keer ook met een bak popcorn, jammie en uiteraard weer in de primitieve kano. We hebben echt prachtige plekken gezien en de sunset van vele kanten kunnen bekijken en fotograferen. Ook heel gezellig met hem kunnen kletsen, ze zijn altijd zo geïnteresseerd in het land waar je vandaan komt. Bij thuiskomst had ik nog precies 30 min. voor het echt donker zou worden. Tijd voor een douche in de buitenlucht met zelfs warm water! Opnieuw een mooie ervaring. Alles is hier gewoon bijzonder en prachtig/rustiek gemaakt. Als avondeten stond er een heerlijke beefstew met puree en groentes voor ons klaar. Onder het genot van een kopje koffie nog een tijdje zitten kletsen met Peter (70+) en zijn vrouw uit Nasna, Zuid Afrika. Een man met veel levens- en reiservaring en prachtige verhalen. Daarna nog een tijdje met z’n drieën gekletst; Barbara en ik Neti. Zij komt uit Israël en het was zeer interessant om daar wat meer over te horen; het land, de mensen, de cultuur en tradities. Mijn kijk op dit land is/was vrij negatief, maar ik denk dat ik die wat moet bijstellen. Het was in ieder geval een interessant gesprek. Toch wel erg moe van al de indrukken van vandaag, dus rond 22.00 sliep ik in, opnieuw in de buitenlucht onder een klamboe met geluiden van de natuur op de achtergrond.