Dag 38. Bovu Island, Curreo Market (18 augustus)

Vannacht echt heerlijk geslapen, onze laatste nacht alweer op het prachtige Bovu Island. Om 6.45 werd ik zeer uitgerust wakker en een uurtje later zat ik nog even te genieten op ons zandstrandje van het prachtige uitzicht over de Zambezi en het bijzondere Afrikaanse landschap, vooral de bijzondere bomen en zijn mooie dorheid. Wat ga ik dat missen straks! We zouden om 10.00 zouden we weer vertrekken met de truck naar Livingstone, maar voor die tijd nog snel een korte wandeling gemaakt over het eiland. De route was eigenlijk niet zo mooi als ik had gedacht, je zag vooral de bush en heel veel vliegen. Hippo’s of uitzicht op de Zambezi vanaf een andere kant heb ik niet gezien. Na weer een fantastische rit in de open truck waren we rond 11.30 weer terug bij Livingstone Backpacker, de lodge. Net op tijd om de vier Engelse meiden; Emily, Alice, Frances en Sophie uit te zwaaien. Tot een uurtje of 4 lekker bij het zwembad gelezen en een echte cappuccino van Kubu café gedronken. De oploskoffie hier heeft niks weg van een echte koffie. Met Noortje heb ik daarna nog 2 uur doorgebracht op de Curreo (souvenir) Market. Voor haar was het alweer de laatste dag hier en ook voor mij komt het einde van deze geweldige reis in zicht. Zo’n 60 winkeltjes van binnen gezien en dan ook zo’n 60 keer onze naam kunnen vertellen, uit welk land we komen en uiteraard weer tig keer gehoord: ‘Hello, you are my sister from an other mother. Maar de verkooppraatjes hebben misschien toch geholpen, want onze tassen waren niet meer leeg toen we uiteindelijk weer terug liepen. Het was erg gezellig en we hebben geweldige kunnen afdingen etc. We waren net op tijd terug om met een groepje mee uit eten te gaan bij Ocean Basket, een visrestaurant. Anderhalf uur op een droge vis moeten wachten was een beetje een tegenvaller, maar het gezelschap maakte het goed. De vis van Noortje en de sushi van de rest was gelukkig allemaal wel erg lekker. Door deze vreselijk lange wachttijd mijn telefoongesprek met Omi weer moeten uitstellen, er rust geen zegen op onze telefoontjes geloof ik, haha. Om 21.45 eindelijk terug en veel meer dan het inladen van al mijn foto’s van dit weekend en een begin maken met het uittypen van mijn blog deed ik dan ook niet meer.