Dag 13 zeilen whitsunday islands

Het was weer vroeg op vanmorgen om de boot te halen van 8.15 uur. We hadden een prachtige zeilboot voor ons zevenen. Richard, de schipper, heeft in zijn jeugd in Nederland gewoond en is in 1971 naar Australië vertrokken, dus hij kon Nederlands praten. Dave, een Australische jongen van in de 20, hielp hem vandaag op de boot. In ongeveer 2.5 uur zeilden we over zee naar een prachtig onbewoond eilandje. De azuurblauwe zee en het zeer witte strand waren een plaatje. Onderweg hadden we prachtige uitzichten op verschillende eilanden met hagelwitte stranden en zagen we in de verte nog een walvis. In maart is er een cycloon geweest die veel koraal, eilanden, bomen, resorts en boten heeft verwoest. Vandaar dat veel hoger gelegen koraal dood is. Normaal heb ik geen last van zeeziekte maar nu merkte ik dat ik wel wat misselijk werd. Het ging nog goed gelukkig. We werden met een rubberboot eerst samen met alle spullen naar het eiland gebracht. Daarna konden we de snorkelspullen aandoen en werden we iets de zee op gevaren, waarvandaan we al snorkelend terug konden zwemmen. Het zoute water wat je toch wel binnen krijgt zorgde ervoor dat ik de vissen ging voeren (lees overgeven). Dat lucht wel op,  dus daarna heb ik nog heerlijk gesnorkeld. De meest mooie vissen kwamen voorbij, klein en groot. Vooral de 'regenboogvis' viel op: alle kleuren van de regenboog echt prachtig. Ook hele platte vissen, kleine felblauwe visjes en nog veel meer. Het koraal zag je nog niet heel goed. We hadden op het eilandje wat tijd om rond te lopen, op te warmen en foto's te maken. Daarna werd er een heerlijk lunch verzorgd: brood, stukken kipfilet, aardappelsalade, zalm, garnalen en een groene salade met feta. Daarna mochten we terug snorkelen naar de grote zeilboot en dat was echt prachtig. Heel mooi verschillende soorten en gekleurd koraal. Ook nog weer heel andere soort vissen, waaronder 'nemo'. Richard had achter de boot wat brood gestrooid waar enorm grote platte vissen op af kwamen. Echt super vet, je kon ze zelfs aanraken als je wilde. Om 14.15 uur begonnen we aan de terugtocht. Na een half uurtje voelde ik me wel weer wat misselijk worden. Richard had gezegd dat wanneer je je ziek voelde je achterop de boot op de grond op je zij moest gaan liggen. Maar misselijk was ik op de heenweg ook en toen ging het goed. Helaas overviel het me nu en kwam ineens de hele lunch weer naar buiten, het meeste gelukkig in zee. Meteen op de grond gaan liggen voor de rest van de tocht, maar jeetje wat voel je je dan beroerd. Liggend ging het gelukkig wel redelijk als ik maar niet bewoog. Een aantal anderen hebben nog wat dolfijnen zien zwemmen. Gelukkig heeft Cornelis dit vast kunnen leggen op film! Verder was de route terug hetzelfde, dus heb ik niet echt wat gemist. Poeh wat ben je blij als je dan, gammel, weer aan wal bent. Anna regelde dat ik daar in de haven een goede warme douche kon nemen, heerlijk. Alleen een hoekje van mijn jas en handdoek waren wat vies. Die konden meteen door Huibert Anna en mezelf schoon gemaakt worden. Daarna reden we nog een een stuk zuidwaarts richting Mackay om wat kilometers in te halen. Daar deden we snel wat boodschappen en zochten vervolgens een kampeerplek, wat opnieuw niet eenvoudig was. Uiteindelijk bij een picknickplaats aan het strand uitgekomen. Niet officieel, maar je moet op een gegeven moment toch ergens staan. Met de publieke toiletten (die in Australië trouwens keurig zijn) en de wastafel ben ik al blij. Ik ben helemaal gesloopt na deze dag (en alle andere dagen natuurlijk). Ik hoop op een goede nacht.
Morgen hebben we een reisdag richting Brisbane en Cornelis is ook jarig. Daar zullen we vast ook wel even aandacht aan besteden.